ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα να έρθω και να μείνω από το 2012 που είχα έρθει να την βρω... Είχα έρθει για 1 -2 μέρες και είχα μείνει όσο μπορούσα, έφυγα ανήμερα της γιορτής μου γιατί τελειωνε η άδεια μου. Τελείωσα την δουλειά μου σήμερα και πήγα να περπατησω.. Πήγα εκεί που είχαμε μείνει. Μόλις το βρήκα έκατσα απέναντι στο κλειστό μεζεδοπωλειο και ήταν όλα σαν έγιναν εχτές. Το κρασί που μας έσπασε στην είσοδο. Η παράξενη γειτονισα. Η πρώτη φορά που κάναμε έρωτα. Η πρώτη φορά που κάναμε παθιασμενο έρωτα στον πάγκο της κουζίνας. Η πρώτη σου ζήλια που φοβήθηκα μην σε χάσω. Ο πρώτος χαζοεγωισμος μου (δυστυχώς όχι και ο τελευταίος) που έκανα πως κοιμομουν στον κόκκινο καναπέ. Και η συνέχεια αυτού του χαζοεγωισμου που σε φωναξα να έρθεις να δεις απέναντι το γραφείο τελετων να γελάσουμε, σε κοίταζα που ερχοσουν, σου έδειξα, γελασες, σου σηκωσα τα γυαλιά και σε φιλησα. Εκεί είχα καταλάβει τι ήσουν για μένα. Πόσο σε είχα ερωτευτεί. Στο τρένο εκλαιγες που έφευγα... Και σε περιμενα πως και πως να γυρίσεις! Μακάρι να είχα τρόπο να στα πω όλα αυτά. Μακάρι να είχα τρόπο να δεις τι μπορούμε να κάνουμε. Μακάρι να είχα τρόπο να δεις πόσο μου λείπεις. Μακάρι να είχα τρόπο να δεις πάλι ότι μαζί μπορούμε να κάνουμε τα πάντα και πάλι και παραπάνω πλέον. Σε αγαπάω πολύ, μου λείπεις πολύ Είσαι ο αστακός μου....