ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

1 χρόνο πρινήμουν σχεδόν όλη τη μέρα σπίτι, δεν έβγαινα καθόλου. Φίλους είχα ελάχιστους και σ'αυτούς που είχα σχεδόν δεν μιλούσα για αγόρι ούτε λόγος. Ήμουν φοβισμένη, δεν είχα καμία διάθεση για ζωή, και σχεδόν αδυνατούσα να μιλήσω σε ανθρώπους από την κοινωνική φοβία. Είχα ξεχάσει πως να κοινωνικοποιούμαι. Δεν ήμουν καθόλου αισιόδοξη, δεν είχα καμία διάθεση να ζήσω. Δεν είχα κανένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ήμουν αποκομμένη απόλους και από όλα..1 χρόνο μετάείμαι κάπως καλύτερα. Αποκατέστησα τις σχέσεις μου με τους παλιούς μου φίλους, τουλάχιστον όσους άξιζαν. Άρχισα δειλά δειλά , ξανά να κοινωνικοποιούμαι. Στη σχολή γνώρισα ελάχιστα άτομα αλλά τι να κάνουμε , από του χρόνου καλύτερα. Έκανα και μερικούς καινούριους φίλους λίγους και γνώρισα μερικά άτομα , αρκετά διαφορετικά από εμένα. Γνώρισα και αγόρια, όχι πολλά και όχι σημαντικές εμπειρίες αλλά είναι μια αρχή έτσι δεν είναι? Έφτιαξα κι ένα facebook, λίγα like , λίγοι φίλοι.. βγήκα και λίγο, τώρα πια δεν φοβάμαι τόσο να μιλήσω σέναν άνθρωπο, αλλά ακόμα φοβάμαι. Είμαι κάπως πιο αισιόδοξη, χαίρομαι λίγο περισσότερο για το μέλλον..Εν ολίγοις, δεν τα πήγα άσχημα τι λέτε?