ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πήγα σούπερ.Κλειστά αύριο λόγω της ημέρας κι είχε κόσμο.Λίγο συγκρουόμενα με καρότσια θύμιζε η όλη κατάσταση,αλλά χωρίς την καλή διάθεση και τα γέλια.Σε κάποια φάση έκανα τις μανούβρες μου να μη χτυπήσω κανέναν άνθρωπο.Δεν υπολόγισα καλά με την όπισθεν,πήγα να αποφύγω κι ένα πιτσιρίκι,που ξέφυγε από τη μάνα του,και κοπάνησα πίσω σ'ένα ράφι.Ψιλοπόνεσα,αλλά περισσότερο ξαφνιάστηκα.Έρχεται μια κυρία,που την είχα απέναντι όσο πάλευα να κουμαντάρω το καρότσι και κυρίως σε αυτή προσπαθούσα να κάνω επιπλέον χώρο,και μου τη λέει."Καλά να πάθεις!Αυτά παθαίνει όποιος καρφώνει τα μάτια του και κοιτάει καλά καλά τους ανθρώπους,για να τους κοροϊδέψει.Στο τέλος του βγαίνουν"!Παγωτό εγώ.Δεν είπα κουβέντα.Μου πήρε κάτι δεύτερα να καταλάβω.Η κυρία είχε αρκετά παραπάνω κιλά και μάλλον νόμιζε,ότι την κοίταζα περίεργα.Καμία σχέση.Ούτε το είχα παρατηρήσει ιδιαίτερα ούτε θα κοίταζα μετά πιο προσεκτικά,να το διαπιστώσω,αν δεν άνοιγε το στόμα της.Αυτή άραγε είδε,ότι κι εγώ δεν είμαι καμιά "ψιλοκομμένη",οπότε δε με έπαιρνε να την κοροϊδέψω;