ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και φτάνει η στιγμή που τα τραγούδια σας γίνονται τραγούδια τους που τα αρώματα αλλάζουν και τα καλοκαίρια παίρνουν άλλες μορφές. Οι λέξεις με τις οποίες σε φώναζε γίνονται υποκοριστικά για άλλους. Ακόμα κι εσύ φωνάζεις άλλους με τις ίδιες λέξεις που φώναζες τότε εκείνον. Ψάχνεις το τι έμεινε ή το τι θα μπορούσε να μείνει. Βρίσκεις κάποια τραγούδια, φωτογραφίες και ξεθωριασμένες μνήμες. Πολλές φορές ξεσπάς άλλες δεν σε νοιάζει. Τι να κάνει τώρα; Που να είναι αυτή τη στιγμή που τα χέρια σου πληκτρολογούν αυτό το γαμημένο κείμενο; Που τα χέρια σου διαβάζουν, δουλεύουν, κινούνται ή εν τέλει παλεύουν με κάτι; Που τα μάτια σου... αχ αυτά τα μάτια του! Από τη φύση σου να πιστεύεις στο όνειρο, στα όμορφα λόγια, από τη φύση σου να είσαι πάντα ανεξάρτητος. Γιατί αυτό είναι, αλλεπάλληλες συνδέσεις που αλλάζουνε σχήματα. Γιατί ο έρωτας είναι μια λέξη με τόση δύναμη μια λέξη που εμπεριέχει τα πάντα αλλά και τόσο άδεια... Για εκείνο το καλοκαίρι λοιπόν, το δικό μου ή το δικό σου. Για εκείνες τις διακοπές που ποτέ δεν πήγαμε. Ποτέ δεν θα μάθεις ποιος είναι ο αποστολέας ή ο παραλήπτης, άλλωστε είναι τόσοι οι παραλήπτες και αποστολέας ο καθένας. Πάντα θα πετάω κι ας μην έχεις φύγει στιγμή από το μυαλό μου κι ας πέρασε τόσος καιρός. Για εκείνο το καλοκαίρι λοιπόν, το δικό μας. Μια παράξενη κοπέλα