ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ανακαινίζοντας το δωμάτιο μου βρέθηκα μπροστά σε ένα σημείωμα με τη χρονολογία "summer2011", αναμένοντας να βγουν οι βάσεις και γνωρίζοντας πως δεν πιάνω τη σχολή της αρεσκείας μου, είχα γράψει "Αποτυχία. Και τώρα πρέπει να επιλέξω ανάμεσα σε ένα μαρτύριο (πανελλήνιες για δεύτερη φορά) και μια καταδίκη (πηγαίνοντας εκεί που είχα περάσει, σε κάτι που δεν μου άρεσε). Και για όλα εκείνα τα όνειρα που θέλω να κανώ πραγματικότητα? Θα γίνω δολοφόνος της ίδιας μου της ζωής?" Υπερβολή χωρίς λόγο και ουσία. Για ακόμα μια φορά που νόμιζα πως οι πανελλήνιες θα είναι το ορόσημο της ζωής μου, και λίγο η εφηβεία, η εσωστρέφεια, μια μαυρίλα ξεκάθαρα γραμμένη σε ένα σημείωμα καλά κρυμμένο.Και πλέον 6 χρονια μετά, στέκομαι περήφανος γιατί δεν έγινα εκείνος ο δολοφόνος αλλά κατάφερα να κάνω εκείνο που με κάνει ευτυχισμένο και με γεμίζει περισσότερο από εκείνο που φανταζόμουν όταν κλαιγόμουν για την αποτυχία μου. Το πείσμα και τα όνειρα αν τοποθετηθούν κατάλληλα σε μια συνάρτηση , τότε θα μαστε σε θέση να κινήσουμε τα όσα μεσα έχουμε αλλά και προκύπτουν με σκοπό την ευτυχία μας (όποια και αν ειναι αυτη)! Σε όλους εκείνους, που είναι ένα βήμα πριν ξεκινήσουν κάτι, ειναι δύναμη να μετρήσουν τα όνειρα τους και τα θέλω τους, παρά τα μόρια και τις δυνατότητες των πόλεων που θα πάνε να σπουδάσουν.Γιατί είναι ωραίο να ξέρεις πως σε 4 ή και 6 χρόνια μετά θα σαι ικανοποιημένος με την απόφαση σου και θα σαι εσύ μεσα σε όλα.Απο σένα, με εσένα, για σένα σε ότι έρχεται!