ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ωραία. Μιας και εξομολογούμαστε, θα τα πω κι εγώ τα δικά μου.Άνθρωποι περιμένουν να τρέξω για αυτούς, να τσακιστώ για να τους δω, να τους τηλεφωνήσω, να τους επισκεφθώ. Είτε φίλοι μου που έριξαν μαύρη πέτρα [δεν είναι η απόσταση ή οι ασχολίες δικαιολογία, διατηρούμε φιλία χρόνων με μια φίλη μου και η καθεμία έχει τα δικά της], είτε άτομα που περιστασιακά βρισκόμαστε σε καμια γιορτή. "Πού χάθηκες?" ρωτούν.Μα δεν χάθηκα. Απλά πέρασα σε μια άλλη φαση ζωής και κανένας από όλους αυτούς δεν θυμήθηκε να πει ένα "τί κάνεις ρε, καλά είσαι?". Έχω έναν φίλο που έτσι απλά έρχεται και μού χτυπάει το κουδούνι και λέει "φτιάξε καφέ και πες τί νέα". Όλο αυτό είναι αμοιβαίο. Δεν νομίζω ότι φιλία είναι κάτι παραπάνω από αυτό.Από την παρουσία. Έχω πιει καφέδες με ανθρώπους που είναι παρόντες, είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά, δια τηλεφώνου/ skype κλπ.Μέσα σε υπέρογκα προγράμματα εχουμε χωρέσει αστεία, ιδέες, πληροφορίες, στόχους.Έχουμε μεγαλώσει μαζί και ξέρουμε να λέμε "Αυτό το είδα και μού θύμισε εσένα". Όσα χιλιόμετρα μακριά και αν είμαστε, όσο και αν χανόμαστε και ξαναβρισκόμαστε, ο ένας ξέρει για τη ζωή, τις σκέψεις και τα ενδιαφέροντα του άλλου.Εν τέλει ρε παιδί μου δεν κάνω αντίποινα, απλά δεν ενδιαφέρομαι να πάω να βρω κάποιους ανθρώπους, να τρέξω να τους εξυπηρετήσω, να πούμε δυο επιφανειακά νεάκια, να παίρνω τηλέφωνα και να μού απαντούν μετά από 2 μήνες με ένα "Έρχομαι!", όταν αποφασίζουν πως θα ήταν ωραίο να κάνουν διακοπές στα μέρη μου. Κάποιοι ορίζουν ως 'φιλία' το να μιλάμε μια φορά το μήνα, με ειδικό ραντεβού [συνήθως σπίτι τους] και την βελόνα κολλημένη στο "ίδια είσαι ρε συ!".Άλλοι τον μήνα τον κάνουν χρόνια. Αχ και να ξεραν. Ήρθαν τα σαράντα κύματα, καλά ή κακά, και απλά δεν τους ένοιαζε.Όπως δεν με νοιάζει τώρα. Τότε κάτι έλειπε, τωρα όχι.Καθώς νιώθω πως δεν γνωριζόμαστε πια. Ειδικό ραντεβού κλείνω και στον γιατρό μου. Και όσο και αν τους συμπαθώ πολύ, δεν είναι οι φίλοι μου.Πώς να γίνει δηλαδή? Είχαν πατήσει skip και εγώ ήμουν στο forward.#μικροσκέψεις της ημέρας.