ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι στις σχέσεις ανεκτικη, υποχωρητικη, γλυκιά, με τεράστια ενσυναισθηση και καθόλου, καθόλου όμως αυταρχικη. Μου αρέσει να παραδινομαι εντελώς και να ρίχνω εντελώς τις άμυνες μου. Επίσης μου αρέσει να κάνω πράγματα για να ευχαριστήσω τον σύντροφό μου πάντα από αγάπη. Και ναι συνήθως καταλήγω πληγωμένη να αφήνω τις σχέσεις μου γιατί δεν μου φέρονται όπως θέλω. Δηλαδή το να βρεθεί κάποιος που θα με σέβεται επειδή με αγαπάει και όχι γιατί φοβάται δεν παίζει ? Μετά τα αρχικά στάδια μιας σχέσης όταν και καλά υπάρχει εμπιστοσύνη, τόσο κακό είναι να μην είμαι συνέχεια στην τσίτα ? Υπερασπιζομαι τον εαυτό μου με νύχια και με δόντια σε "φίλους ", συγγενείς και συνεργάτες, πρέπει την ίδια αυτή κουραστική διαδικασία να κάνω και στις σχέσεις μου ?