ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με έχει δέσει για τα καλά. Μέτρια εμφανισιακά, χωρίς πολλές παρέες και όμως με έχει τρελάνει. Είναι ένα κοριτσακι που έχει τραβήξει και τραβάει τα ζόρια του και όμως είναι τόσο ακαταμαχητη. Σχεδόν παιδί ,ανώριμη αν και στην ηλικία μου, είμαι η πρώτη της σχέση , το πρωτο της φιλι και όμως μοιάζει σαν να έχει πάνω της μαζεμένη την γοητεία και την σοφία χίλιων γυναικών. Είναι ανεξάρτητη. Και το ανεξάρτητη το λέω με μια άλλη σημασία της λέξης. Ζει στην κοσμάρα της είναι αυτη που είναι και κάνει αυτό που νιώθει ανεξάρτητα από το συμβαίνει γύρω της. Μόνιμα με μια χαρά που δεν σβηνει ,σαν ο ενθουσιασμός και ο ερωτας να είναι η φυσική της κατάσταση. Είναι μόνη και φέρεται σαν να έχει την αγάπη όλου του κόσμου, σε αγάπαει γιατί έτσι γουστάρει χωρίς να την νοιάζει αν την αγαπάς πίσω, επιλεγει να σε χρειάζεται χωρίς να την νοιάζει αν θα είσαι εκεί η όχι, γελάει, κλαίει ,φωνάζει χωρίς να την νοιάζει να σε φέρει κοντα ή να σε διώξει, η αυτοπεποιθηση της και η σιγουριά της την κάνουν ακατανικητη. Έχω τα θέματα μου και διστάζω να το ζήσω, πολλές φορές απομακρύνομαι για να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν την έχω ανάγκη, έχω υπάρξει αδιάφορος απέναντι της και κάθε φορά με κοιτάει με αυτό το βλέμμα που φωνάζει *Ξέρω ότι σε έχω και ότι μπορω να έχω όποιον θέλω* και με τραβάει όλο και πιο κοντα. Χωρίς εγωισμούς και δράματα χωρίς φθηνα παιχνίδια ,μόνο με αυτην την αυρα της σε κερδίζει. Αυτό που με τρομάζει είναι το ότι αυτό το πάθος δεν το βγάζει μόνο σε μένα, το βγάζει σε όλους και ανησυχω ότι συντομα όταν αρχίσει να τραβάει την προσοχη όλο και περισσότερων θα με αφήσει. Πρέπει να σοβαρευτω.