ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...και τι απόσταση! Και οι δυο φοιτητές στο εξωτερικό, από διαφορετικές χώρες, συναντηθήκαμε πέρυσι σε μια άλλη, τρίτη, χώρα. Απ'την πρώτη στιγμή που τον συνάντησα αισθάνθηκα ό,τι κάτι θα γινόταν μαζί του. Απίστευτη, περίεργη οικειότητα, λες και τον ήξερα χρόνια... Ερωτευθήκαμε, κάναμε σχέση και κάποια στιγμή η αναπόφευκτη στιγμή του χωρισμού ήρθε. Οι σπουδές τελειώσαν και φύγαμε για άλλα μέρη. Όχι, δεν είπαμε ποτέ να συνεχίσουμε ό,τι είχαμε από απόσταση..Είχαμε και οι δύο πλήρη επίγνωση ότι κάτι τέτοιο είναι ψυχοφθόρο και πολυέξοδο. Υποσχεθήκαμε όμως να κρατήσουμε μια επικοινωνία...Όπως και έγινε.. Μέχρι σήμερα μιλάμε, όχι κάθε μέρα, αλλά σε συχνή βάση. Όσο περνάνε οι μέρες όμως, δεν ξέρω πραγματικά τι μου συμβαίνει. Αντί να τον ξεχνάω, το μυαλό μου πάει περισσότερο σ αυτόν. Θέλω να τον πάρω τηλέφωνο, να τον ακούσω, όχι να του πω ότι μου λείπει, απλώς να τον ακούσω. Πιστεύετε στις καρμικές σχέσεις? Εγώ όχι. Ποτέ δεν πίστευα στα μεταφυσικά και τα συναφή...όμως μαζί του δεν ξέρω τι έχω πάθει. Τον 'νιώθω', τον 'αισθάνομαι' και τον σκέφτομαι παρόλο που δεν μένουμε μαζί. Μερικές φορές νιώθω ότι είμαστε τόσο 'μακριά' αλλά και τόσο 'κοντά'. Περίεργα πράγματα.. Αν κάποιος δεν έχει βιώσει κάτι παρόμοιο, δεν μπορεί να καταλάβει...Ευχαριστώ που με ακούσατε :)