ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ πάσχω από διπολική διαταραχή σε ήπια μορφή (και καλά). Όχι ντάξει, ήπια είναι :P Αυτό θα μου πεις, είναι άσχετο (το τι έχω εγώ).Αυτό που εν τέλει θέλω να πω είναι ότι είναι άκρως σημαντικό το πώς ο καθένας διαχειρίζεται αυτό που "έχει". Το αν ζητάει βοήθεια για αυτό που φέρει και επηρεάζει τον ίδιο και τους γύρω του. Αυτό που λες "με τραβάει σαν μαγνήτης" το καταλαβαίνω, πολλοί έλκονται απίστευτα από ανθρώπους με διαταραγμένο συναίσθημα και διάθεση και συμπεριφορά που εναλλάσσεται. Αισθάνονται ότι μπαίνουν σε έναν κόσμο απρόβλεπτο και σπάνιο και αυτο δημιουργεί ίντριγκα και διάθεση για "εξερεύνηση", τα "επικίνδυνα" μονοπάτια έχουν μια διαστρεβλωμένη γοητεία. Το λέω επειδή το έχω ζήσει αρκετές φορές, να κολλάνε μαζί μου λόγω της "διαταραχής". Κι εγώ η ίδια αισθάνθηκα ίντρικα όταν γνώρισα έναν με μανιοκατάθλιψη (σε πολυ΄υψηλότερο επίπεδο από τη δική μου). Αισθάνθηκα την ίντριγκα και στη δική μου περίπτωση και ένα είδος ταύτισης. Απομακρύνθηκα εντελώς πολύ γρήγορα γιατί όντως το παιδί με παραζάλισε και με έφτασε μέχρι και να φοβάμαι (σε καμία περίπτωση γοητευτικό).Τέλος πάντων, όπως και να χει, θέλει προσοχή γιατί η κάθε "διαταραχή" δεν είναι ίδια σε όλους. Η ιατρική έχει δώσει ονόματα σε πάσης φύσεως συμπεριφορικές και ψυχολογικά προβλήματα, αλλά δεν εκφράζεται σε όλους με τον ίδιο τρόπο, είναι απλά ένας μπούσουλας για τον ψυχίατρο, είναι ανάγκη να σε "ταμπελιασουν" ιδίως όταν πρόκειται να χορηγήσουν και φάρμακο.Πάμε σε σένα, γιατί ξέφυγα ολίγον. Όταν δεν ξέρεις κάποιον καλά, μη θέτεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο. Και δεν εννοώ σωματικό ντε και καλά, αλλά ένας άνθρωπος πραγματικά διαταραγμένος έχει την ικανότητα να σε φτάσει στα όριά σου κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο. Να σε ζαλίσει πάρα πολύ συναισθηματικά, μέχρι φυσικά να απομακρυνθείς.Δεν μπορεί κανείς από δυο λόγια που λες να καταλάβει ακριβώς περί τίνος πρόκειται, αλλά θα στο πω κι αλλιώς. Πες ότι δεν ήξερες ότι φέρει την ταμπέλα "οριακή διαταραχή προσωπικότητας". Και έβλεπες έναν άνθρωπο την μία έτσι, την άλλη γιουβέτσι, που σου κάνει τα νεύρα τσατάλια και τη μία είναι άγγελος, την άλλη "κάφρος" όπως λες. Θα καθόσουν; Ή τελικά σε ιντριγκάρει απλώς και μόνο το γεγονός ότι είναι μια "κατηγορία από μόνος του"; Πόσο τον ξέρεις; Ξέρεις ποια είναι τα όρια του και μέχρι πού φτάνει; Έχει κάνει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ συζήτηση μαζί σου ή απλά κουνάει σαν σημαία τη "διαταραχή" για να προκαλεί ακριβώς το ενδιαφέρον σε όσους τσιμπάνε; (Γιατί δεν τσιμπάνε και όλοι). Βλέπει ειδικό, προσπαθεί να βελτιωθεί όσο γίνεται; Και έχεις εσύ το κουράγιο να σταθείς όρθια απέναντι σε όλο αυτό ή απλά παίζεις (με τον εαυτό σου στην τελική) για να πάρεις λίγη αδρεναλίνη;Όπως και να χει, μην παραστήσεις τον σωτήρα ποτέ και σε καμία περίπτωση, αν ο ίδιος δεν κάνει όσα πρέπει για τον εαυτό του, δεν πρόκειται ούτε να τον αλλάξεις, ούτε να τον δαμάσεις με τον "έρωτα" και την "αγάπη" σου. Μακάρι να ήταν έτσι. Δεν είναι παιχνίδι, ειδικά αν ξεφεύγει εντελώς ο συγκεκριμένος. Βάλτα κάτω και σκέψου και προσπάθησε να δεις καθαρά. Όσο υπνωτιστική είναι αυτή η αδρεναλίνη, άλλο τόσο είναι κουραστική και εν τέλει σε ξεζουμίζει. Και τον πάσχων και τους απέναντι. Δική σου η απόφαση αλλά μην κλείσεις τα μάτια αν νιώσεις έστω και στο ελάχιστο πραγματικό φόβο. Δεν είναι αστείο.