ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιωθω περιεργα και εχω εναν κομπο...Η χαζη....μεχρι τελευταια στιγμη ειχα την ελπιδα πως...τεσπα...δεν εχει πια καμια σημασια..Σημερα πια ειμαι σιγουρη πως οτι ηταν,ηταν ως εδω.Ναι,δεν εκανα πολλες κινησεις..καποιες φορες ισως και να νομιζε πως τον απεφευγα.Ομως οποτε χτυπαγε το κινητο μου...η πρωτη σκεψη ηταν η μορφη του.Ισως με εναν τροπο "ξεκαθαριζει" τη θεση του...ισως και να εχει σχεση...Με αμυνες τον γνωρισα,με αμυνες τον αντιμετωπιζα...και τελικα δεν ξερω αν αυτες οι αμυνες με "προστατεψαν"...γιατι αν και παρενω κουλ...μου'ρχεται να κλαψω σαν μικρο παιδι.Οχι,δεν θα του μιλησω....Ειχε,ειδικα τον τελευταιο καιρο πολλα πατηματα να κανει την οποιαδηποτε κινηση...αλλα φαινεται να μην ενδιαφερθηκε.Δεν θα του μιλησω...εχω συνηθισει να καταπινω αμασητα τα συναισθηματα μου.Απλα σημερα,τωρα...με πνιγει μια στεναχωρια.Ενας κομπος στο στηθος.Αν θελει να απομακρυνθει,θα τον βοηθησω...