ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αλλά ακόμη το κουβαλάω. Θυμάμαι που με κοίταξες στα μάτια και μου είπες πόσο σε είχα πληγώσει. Ήμαστε πιτσιρίκια τότε κι εγώ απελπιστικά φοβισμένη. Ναι, σε είχα ερωτευτεί κι ένιωθα την αμοιβαιότητα, αλλά όλα τόσο έντονα, όσο και πρωτόγνωρα, μ' έκαναν να το βάλω στα πόδια.Τόσα χρόνια μετά λοιπόν -τόσα που ίσως η εξομολόγηση στερείται νοήματος, όχι όμως για μένα- θέλω να σου ζητήσω μια ειλικρινή συγγνώμη. Δεν ήξερα, φοβήθηκα εμάς, τον κόσμο, τον εαυτό μου. Λυπάμαι που πλήγωσα κάποια που έχει καταχωριστεί μέσα μου ως ο πρώτος μου έρωτας. Ακόμη και σήμερα σε θυμάμαι συχνά με τον πιο γλυκό και τρυφερό τρόπο. Κυρίως τον τρόπο που χαμογελούσαν τα μάτια σου, όταν με κοιτούσες.Εύχομαι να είσαι καλά.