Πολλοί μπορεί να ζουν ή να έχουν ζήσει κάτι ανάλογο και να μην το φαντάζεσαι..Το θέμα είναι πως το αντιμετωπίζεις εσύ και πόσο το κρατάς μέσα σου. Η μητέρα σου έχει κάνει τις επιλογές της εδω και πολλά χρόνια. Δεν μπορείς να φορτώνεσαι εσύ τα βάρη των γονιών σου. Αν δεν αποστασιοποιηθείς δεν θα ανεξαρτητοποιηθείς ποτέ συναισθηματικά. Μπορείς να ζητήσεις και δωρεάν ψυχολογική βοήθεια.
16.9.2017 | 14:10
Πραγματικα
Εχω τοσα οικογενιακα κ οικονομικα προβληματα που θα σπασει το κεφαλι μου..Ολη αυτη η κατασταση με επηρεαζει τοσο πολυ μεσα μου που ειμαι με εμετους αγχοσ ταχυκαρδια κ μια μονιμη θλιψη..Τι να πω για την οικογενεια μου απο που να αρχισω..Μονιμο προβλημα ο πατερας..Ενας ανθρωπος οξυθυμος κ πολυ κακος..Δεν τον ενδιαφερει τπτ παρα μονο να ελεγχει την μανα μου κ να μας κανει την ζωη ανυποφορη..Δεν βοηθαει σε τπτ κ δεν υπερβαλλω..Ειναι τοσο απροβλεπτος κ αμα αρχισει μας εχει ακουσει ολη η γειτονια..Η καταντια του ειναι να καθεται ολη μερα κ να ασχολειται με το κινητο διχως να βοηθαει σε τπτ...Μεταξυ μας δν υπαρχει σημειο επικοινωνιας κ ουτε προκειται να υπαρξει..Με αφορμη το τραγικο περιστατικο που εγινε στην πετρουπολη με τον πατερα που εβαλε φωτια στο σπιτι για να σκωτοσει το ιδιο του το παιδι για να κανει αντιποινα στην μανα ειχαμε μια συζητησει με την αδερφη μου. και μου λεει πιστευεις ο πατερας μας θα εκανε ποτε κατι τετοιο;;Και απαντησαμε κ οι δυο ενα δε ξερω..Φανταστειτε..Θα ηθελα πολυ να φυγει απο το σπιτι κ αν ποτε τον αφηνε η μανα μου ουτε που ξερω τι θα γινοταν..Μακαρι απλα να εφευγε..Οσω για τα οικονομικα ειναι μαυρο χαλι...Που να παμε εμεις χωρις λεφτα κ τι να κανουμε..Ευχομαι τουλαχιστον σε αυτον τον τομεα να καλητερευσουν τα πραγματα γτ στο οικογενειακο κομματι δεν βλεπω φως..Τοση δυστηχια μεσα μου κ εξω δειχνω ενα αλλο ατομο χαρουμενο αλλα μονο εγω ξερω ποσο ποναω..
2