ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατί οι άνθρωποι έχουν πάντα τη ''λύση'' για τις ζωές των άλλων και ποτέ για τη δική τους;Αυτό το αιώνιο ''λοιπόν, θα σου πω εγώ τι θα κάνεις...''Αφού είναι όλοι τόσο γνώστες γιατί δεν φτιάχνουν τις δικές τους ζωές πρώτα;Γιατί αυτή η ανάγκη να πουλήσουμε μούρη;Εγώ ομολογώ δεν το έκανα ποτέ αυτό, ούτε σε μικρότερη ηλικία όταν ήμουν, ούτε τώρα όσο μεγαλώνω.Πάντα με επιφύλαξη εξέφραζα μια μικρή, ταπεινή άποψη όποτε μου την ζητούσαν.Ή το άλλο παράλογο: Πώς είναι δυνατόν να προτείνεις στον άλλο να κάνει κάτι που εσύ δεν θα έκανες ποτέ; Ή όταν έχεις εσύ ο ίδιος κόλλημα στο να κάνεις κάτι και προτείνεις στον άλλο ως ''λύση'' αυτό στο οποίο μπροστά δειλιάζεις εσύ ο ίδιος;Γνώρισα μια κοπέλα μέσω ενός φόρουμ(όχι tinder, ούτε site γνωριμιών, αυτά τα θεωρώ ανούσια και ανώφελα)Μέσω ενός φόρουμ, δεν θέλω να το συγκεκριμενοποιήσω.Πόσταρα διάφορα κι αυτή σπάνια απαντούσε από κάτω. Μετά άρχισε να απαντάει λίγο συχνότερα και να μου ζητάει να συναντηθούμε. Εγώ δείλιαζα στην αρχή ώσπου σε ένα τελευταίο ποστάρισμά μου που έγραφα σχετικά με θέματα μοναξιάς που με απασχολούν, μου έγραψε από κάτω ότι εγώ θέλω και είμαι μόνος μου, ότι είναι επιλογή μου, από τη στιγμή που δε θέλω να βρεθώ μαζί της.Αποκλειστικά δική της επιμονή. Κι έτσι σκέφτηκα, ας βρεθούμε, δεν έχω τίποτα να χάσω, ολομόναχος είμαι στη ζωή, πολλά χρόνια χωρίς φίλους, χωρίς ερωτική σύντροφο, χωρίς αγάπη, χωρίς έρωτα, χωρίς σεξ, χωρίς κάποιον να μοιραστώ μια κουβέντα. Οπότε της γράφω εντάξει, να επικοινωνήσουμε. Και μου αφήνει το mail της με δική της πρωτοβουλία. Ανταλλάσσουμε για λίγο mails, μου λέει πόσο θέλει να βρεθούμε, μοιραζόμαστε διάφορα πράγματα σχετικά με τις ζωές μας και τελικά λίγες μέρες μετά βρισκόμαστε. Λέω επιτέλους, θα κάνω μια καινούρια φίλη, δεν κοίταξα τίποτα ερωτικό, έτσι κι αλλιώς μετά από άπειρες απορρίψεις που έχω φάει(απορρίψεις όχι μέσω ίντερνετ, δεν φλερτάρω ποτέ στο διαδίκτυο, απορρίψεις που έχω φάει έξω, στην κανονική ζωή, όποτε ζητούσα ραντεβού από κοπέλα, εκτός από δύο φορές στη ζωή μου που ήμουν τυχερός) ο έρωτας δεν πρόκειται να μπει ποτέ στη ζωή μου πλέον.Βρισκόμαστε, αυτή μούγκα, ενώ στα mails ηταν πολύ ομιλητική, μου έστελνε ως και δύο-τρία ηλεκτρονικά μηνύματα την ημέρα, μιλάω εγώ στο ραντεβού μας, αυτή πότε να γνέφει και πότε να απαντάει ανάλογα με τα κέφια της. Και στο τέλος μου λέει να της ξαναστείλω να κανονίσουμε!!!!Αυτό είναι που με ενόχλησε. Ότι της ξανάστειλα και εξαφανίστηκε. Πριν με γεμίσετε στα σχόλια από κάτω με φράσεις του στυλ ''δεν της άρεσες'' και τέτοια, πρώτον να υπενθυμίσω ότι δεν την φλέρταρα καθόλου ούτε ήταν αυτός ο σκοπός μου. Και δεύτερον ο καθένας έχει δικαίωμα να μην του αρέσει ο οποιοσδήποτε, γιατί όμως στο τέλος λέει ''στείλε μου να ξανακανονίσουμε;''. Πες την αλήθεια. ''Δε νομίζω ότι ταιριάζουμε για παρέα, δε θέλω να ξαναβρεθούμε''. Ή μην πεις τίποτα. Μην λες ψέματα ότι θες να ξαναβρεθούμε και μετά σου στέλνω και δεν απαντάς. Βέβαια, τέτοιες απορρίψεις και τέτοιες εξαφανίσεις ανθρώπων από τη ζωή μου, έχουν συμβεί άπειρες και στην κανονική ζωή μου, εκεί έξω. Το περίμενα ότι κάπως έτσι θα ήταν και μέσω ίντερνετ.Ή ένα άλλο παράδειγμα. Έλεγα σε μια κοπέλα κάτι που μου έχει συμβεί και από τότε έπαψα να κάνω κάτι και μου λέει ''εσύ φταις, που είσαι εσωστρεφής και ανοίξου, και μπλα μπλα μπλα'' και στοτέλος μού κοτσάρει κι ένα ''βέβαια, κι εγώ, που μου είχε συμβεί κάτι παρόμοιο, έτσι είχα αντιδράσει, όπως αντέδρασε η απέναντι πλευρά ''εναντίον'' σου!!!!''Λόγια χωρίς αντίκρισμα λοιπόν. Γιατί το κάνουν αυτό οι άνθρωποι;Όλοι έγιναν ειδικοί. Όλοι έχουν τις λύσεις.''θα σου πω εγώ πώς θα ζήσεις, πώς θα τον χωρίσεις, πώς θα τα φτιάξετε, πώς θα ζητήσεις αύξηση, πώς θα αλλάξεις δουλειά, πώς θα ζητήσεις δουλειά, πώς θα φύγεις, πώς θα έρθεις, πώς θα πας, πώς θα ζήσεις...''Όλα πανεύκολα όταν πρόκειται για τις ζωές των άλλων. Σχεδόν ποτέ όμως δεν κάνουμε εμείς οι ίδιοι αυτά που λέμε στους άλλους. Γιατί συμβαίνει αυτό, αφού θεωρούμε τις συμβουλές μας τόσο πολύτιμες; Γιατί έτσι ανάποδη και παράλογη είναι η ανθρώπινη φύση. Μάλλον.