Χεχε βρίσκομαι ακριβώς στην ίδια θέση με' σενα. Κατι άλλο ήθελα και τελικά κάπου αλλού κατέληξα. Τον πρώτο χρονο, έφαγα αρκετή κατάθλιψη και πόνο. Στο δευτερο συνειδητοποιώ οτι τελικά μου αρέσουν τα μαθηματα όσο προχωρά το αντικείμενο. Επίσης συνειδητοποίησα πως αν τωρα περνούσα στη σχολη που εξ αρχής ήθελα θα τα παρατουσα λόγω διαβάσματος. Ο χρόνος γενικα παιζει μεγαλο ρόλο για το πως αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα και τις προτεραιότητες που θέτεις.Τσάμπα αγχωνεσαι. Ούτε συμβιβασμός ειναι ούτε τιποτα. Ολες οι σχολες προσφέρουν γνώση απο μεγαλο φάσμα αντικειμένων. Προσπάθησε αρχικά να συνειδητοποιήσεις πως παίρνεις γνώση και εφόδια, δεν εξασφαλίζεις κάποια θέση εργασιας. Και ετσι πορευσου. Αν πιστεύεις πως μπορείς να τελειώσεις τοτε τελείωσε τη σχολη, εργασου πανω σε κατι συναφές ή άσχετο με το αντικείμενο και δώσε με κατατακτηριες. Μην σκέφτεσαι μονο τα θετικά της σχολής που άφησες. Σκέψου τον χρονο που θα σπαταλούσες σε ενα γραφείο γεμάτο ανούσιους αριθμούς σε αντίθεση με την άμεςη προσφορά που παρέχει ενα επαγγελμα υγείας στον πολίτη.
6.10.2017 | 17:51
Καλησπέρα...
Είμαι σε μια σχολή που μπήκα κατα τύχη (βασικά ήταν η τελευταία μου επιλογή ) στον χώρο υγειας στην 2η προσπάθεια των πανελληνίων. Την πρωτη χρόνια περασα κάπου αρκετά μακρια σε τέρμα διαφορετικό τομέα (οικονομικά) . Δεν είχα γράψει τότε καλά και ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή που μπορουσα να κάνω. Και γενικά είναι αρκετά καλη σχολή. Ωστόσο δεν πήγα ..βασικά πήγα αλλά δεν μου άρεσε το μερος και με την σχολή δεν ήμουν και 100% σίγουρη και αποφάσισα να ξαναδωσω. Δυστυχώς και την 2η χρόνια δεν επιασα το στοχο μου (δλδ. Φαρμακευτική ,οδοντιατρικη,χημικό) αλλά ίσως και καλυτερα. Ημουν άτομο που απλα έλεγα οτι "θέλω την τάδε σχολή.." χωρίς όμως να έχω συγκεκριμένο στόχο ,γιαυτό μάλλον και δεν πέρασα στις σχολές που υποτίθεται ήθελα. Οι πρώτες μου εντυπώσεις απο την σχολή ,απο τα ατομα , τους καθηγητές είναι πολύ καλη. Γνώρισα αρκετά ατομα, ηδη σιγά σιγά σχηματίζεται και η παρέα μου και γενικά μέχρι εδώ όλα καλά. Απλα σκέφτομαι ότι δεν ξέρω αν θα ηθελα το υπολοιπο της ζωής μου να κάνω αυτο το πράγμα καθώς είναι αρκετά δύσκολο και επίπονο επάγγελμα (γενικά στα νοσοκομεία). Σκεφτόμουν να δώσω 3η χρόνια αλλά δεν ξέρω αν αξίζει και βασικά δεν ξέρω αν έχω το κουράγιο.. Μετα σκέφτομαι να τελειώσω και να δώσω κατατακτήριες όταν ουσιαστικά τοτε θα είμαι πραγματικά συνηδητοποιημενη και γενικά παράλληλα με τις σπουδες μου να ψαχνομαι ώστε να καταλάβω αυτό που πραγματικά μου ταιριάζει. Μετα φοβάμαι μηπως έπρεπε να παω σε εκείνο που είχα περάσει ίσως Μου ταίριαζε πιο πολύ.. Αλλά μετα το μετανιώνω κ λέω δεν θα άντεχα σε εκείνο το μέρος και για τη σχολή δεν ξέρω.. Εσείς τι λέτε για όλα αυτά;Παρακαλώ μην με.κρινετε ..είμαι αρκετά μπερδεμένη.
1
