ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μπορω να συνελθω με τιποτε,με εχει κυριευσει η απογοητευση,η ανημπορια,ο θυμος,η μοναξια,απετυχα σε σπουδες,απετυχα να κρατησω παλιες φιλιες η να δημιουργησω νεες,εχω γινει αντικοινωνικος(οχι οτι ημουν ομως ο υπερκοινωνικος ποτε) και καθε επομενο μου βημα ηδη το εχω προεξοφλησει αρνητικα.Δεν ξερω πως να χτισω αυτοεκτιμηση,αυτοπεποιθηση,να νιωσω οτι κατι αξιζω και να μην παραταω το καθε τι στη μεση με την πρωτη δυσκολια που θα συναντησω.Καθε φορα που συνανταω καποιον γνωστο στο δρομο,με πιανει κοινωνικο αγχος,αλλαζω δρομο,κοιταω κατω στο πεζοδρομιο,βαζω γυαλια,κουκουλα η το παιζω πως δεν ειδα τιποτε.Δεν μπορω να το εξηγησω,θα παω πχ γυμναστηριο και καθε φορα θα ειναι σαν την πρωτη φορα που μπαινεις σε ενα αγνωστο περιβαλλον,με αγνωστους ανθρωπους γυρω σου,γιατι τοση ανασφαλεια.