Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται μια επείγουσα μετάγγιση παραδοσιακού βρετανικού φλέγματος. Έχουμε το δράμα στο αίμα μας. Λίγη αυτοσυγκράτηση.
12.10.2017 | 14:45
Δεν μπορώ πια εκείνους που δηλώνουν "ευαίσθητοι".
Είναι "αληθινοί", λένε, και για αυτό είναι "αυθόρμητοι" στα συναισθήματά τους. Σε όλα εκείνα που δε θέλει κανείς να εισπράξει, πόσο μάλλον δημοσίως. Κλαίει η άλλη και οδύρεται μπροστά σε όλο τον κόσμο. Μας αναστατώνει, μας χαλάει τη διάθεση και τη βραδιά, και μας λέει πως είναι "αληθινή" από πάνω. Και γιατί; Επειδή ο δικός της για χιλιοστή φορά ξενοκοίταξε μπροστά στα μάτια της. Άσε μας βρε κοπέλα μου. Βαρεθήκαμε, πως το λένε. Τράβα σπίτι σου και κλάψε όσο θέλεις. Δηλαδή εμείς που παίρνουμε τον πόνο μας όταν υποφέρουμε και φεύγουμε για να μην ενοχλήσουμε κανέναν, είμαστε οι αναίσθητοι;;; Τι σόι ευαισθησίες είναι αυτές που την πληρώνουν άλλοι δέκα; Και από πότε πρέπει να πρήζεις τον κόσμο γύρω σου για να θεωρείσαι "αληθινός"; Εγώ πάντως δεν άκουσα κανέναν να λέει "για δείτε την πως χτυπιέται! πράγματι, εντελώς αληθινή προσωπικότητα!". Σούταρέ τον επιτέλους τον γελοίο, τελείωνε. Κάθε φορά τα ίδια. Αυτός είναι. Δέξου το ή χώρισε. 35 χρονών γομάρι και δεν ξέρει να φέρνεται στη γυναίκα που έχει δίπλα του. Ο καραγκιόζης της παρέας. Αλλά κι εσύ δεν πας πίσω με τα καραγκιοζιλίκια σου. Σου φταίνε οι άλλες μετά. Τι να σου πω μωρέ.Προσωπικά, ποτέ ξανά εκεί που είσαστε και οι δυο.
3
