ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.10.2017 | 03:19

Story of my life (up to October 2017)...

Γεννήθηκα πριν σχεδόν 25 χρόνια, μια χιονισμένη (λατρεύω το χιόνι) μέρα του Δεκέμβρη. Μεγάλωσα (και ζω ακόμα) σε μια μεσοαστική οικογένεια με πολλές ανέσεις και παραστάσεις που μπορεί να έχει ένα παιδί μέχρι την ηλικία του σχολείου. Και ταξίδια και ό,τι ήθελα από μόρφωση (ιδιωτικό σχολείο καλό και αυστηρό κ.α.). Μου άρεσε να διαβάζω, αγαπούσα τους δασκάλους μου και ήμουν πάντα σχεδόν άριστος μαθητης σε όλα τα μαθήματα χωρίς ιδιαίτερα και φροντιστήριο. Αυτοδημιουργητος εν μέρει. Με είχαν ξεχωρίσει αντικειμενικά σα συνολική προσωπικότητα στο σχολείο μου. Στα χρόνια αυτά δεν απέκτησα φίλους, πάρα μόνο καλούς γνωστούς που τους βοηθούσα ψυχικά και πρακτικά οπότε μπορούσα.Τελείωσε η γ λυκείου και μπήκα σε κλασσική δύσκολη σχολή επιλογής μου στο Πανεπιστήμιο εδώ στην Αθήνα. Σε όλο το Λύκειο αυτό ήθελα άσχετα αν τα μόρια που έπιανα ήταν πολύ περισσότερα κατά χιλιάδες από τη βάση της. Μεταφέρθηκα στη γνωστή χαώδη κατάσταση της τριτοβάθμιας. Αντιστάθηκα δύο εξάμηνα αλλά μετά με πήρε και μένα η μπαλα. Δε πάταγα μαθήματα, σάπιζα σπίτι μήνες άπραγος. Τουλάχιστον έδινα τα μαθήματα διαβάζοντας μόνος μου και τα περνούσα ευτυχώς. Τελείωσα σε 5 χρόνια. Όλη η κατάσταση αυτή μου είχε δημιουργήσει ψυχολογικο τέλμα συν την έντονη ακμή που εμφάνισα στο δεύτερο έτος συν τα κάποια παραπάνω κιλά. Παρ όλα αυτά ήμουν ανεκτός στο εξωτερικό περιβάλλον. Προσπάθησα να κρατήσω δύο "φίλους", αλλά τους έκοψα σχετικά γρήγορα, διότι ήταν ακατάλληλοι και εν μέρει υποβάθμισενοι. Δεν ήθελα να πέσω πιο κάτω.Προς το τέλος του προπτυχιακου έχασα κιλά, η ακμή ήταν ακόμα παρούσα (εντάξει υπήρχαν πολλές χειρότερες εκδοχές της. Μην είμαι και αχάριστος!) Δίνω εξετάσεις για το μεταπτυχιακό, περνάω με άνεση, και τα τρία εξάμηνα των μαθημάτων τελειώνω με συνεχείς υποτροφίες. Τώρα είμαι σε φάση διπλωματικής. Μέσα στο μετ. λόγω της φύσης του και φοιτητών μεγάλης ηλικίας απέκτησα εμπειρίες που δε μπορούσα να πάρω αλλιώς σε ένα προστατευμενο πλαίσιο. Τους βασικούς καθηγητές τους νιώθω σαν οικογένεια μου και αυτοί εν μέρει σα παιδί τους. Και εγώ μια ζωή ονειρευόμουν να είμαι μαζί με παιδιά και να τους διδάσκω αυτό που σπούδασα. Ίσως αυτή μου η αγάπη προς τα παιδια να οφείλεται στο γεγονός ότι πήρα και εγώ φροντίδα και στοργή από το περιβάλλον μου, δεν είχα αδέλφια συν του ότι είμαι ιδιαίτερα (αλλά καλυμμένα) ευαίσθητος σαν ανθρωπος. Μακάρι να με αξίωνε ο Θεός κάποια στιγμή στα χρόνια της ωριμότητας (μη σιτεψω όμως ε;) να έχω ένα παιδί. Δύσκολο όμως...Και αν όλα πάνε καλά το καλοκαίρι μπαίνω σε διδακτορικό (δεν με ενδιαφέρει αν τελειώσει και σε 12 χρόνια) και ίσως και σε μεταπτυχιακό (δωρεάν από Σεπτέμβρη). Θα μου πεις όλα καλά φίλε τα βλέπω. Είναι όμως η ζωή αυτή;Ζωή όμως δεν έχω ζήσει ρε φίλε. Οκ. Κάποιες εξόδους της είχα που και που. Αλλά αυτες τις ωραίες τρελές τις νεανικές δεν έζησα. Έρωτες επίσης δε βίωσα. Ούτε στο σχολείο ούτε στο πανεπιστήμιο. Διαολε, δε ξέρω τι είναι όλο αυτό. Ούτε πως το διαχειρίζεσαι ή το εξελίσσεις. Δε με βοηθούσε και η εμφάνιση. Πως είναι (πρακτικά μιλωντας) να κάνεις πράγματα με μια κοπέλα να πηγαίνετε βόλτες και διακοπές μαζί ... Όλα αυτά τα ωραία και απλά που ο κάθε απλος άνθρωπος τα ζει. Ακόμη τεχνικά μιλώντας δε ξέρω αν είμαι η οχι παρθένος. Είχα μισοκάνει τη δουλειά σε ένα στούντιο προ διετίας. Άνοστο και ουδέτερο (όχι τραυματικο ευτυχως). Ελάχιστα θυμάμαι. Είχα σκάσει ένα 150αρι. Σκέφτομαι να ξαναπάω σε ένα τις επόμενες μέρες για να ξεπαρθενιαστω (και γάμω την ορολογία) πέραν πάσης αμφιβολίας, να τελείωνω και με αυτή τη μαλακια. Αισθάνομαι συναισθηματικά δυσλειτουργικος πια και με οργανικές συνέπειες σε βασικο σημείο του σώματος - ελπίζω εύκολα αναστρέψιμη όπως λέει και ο γιατρός μου. Εντάξει πια μου έχει φύγει (πρόσφατα) η ακμή κάνω και δυο δραστηριότητες που πάντα μου άρεσαν και ανέβαλλα, έχω πιάσει και δύο φίλους αλλά ο τομέας εταιρο φύλο βρίσκεται σε νηπιακο στάδιο. Πρέπει να τα πιάσω όλα από την αρχή σαν να ήμουν 15 χρόνων. Και νοιώθω πολύ άβολα μια και αυτό πρέπει να γίνει (και αν είναι εφικτό κιόλας) με άτομα αρκετά μικρότερα μου. Κοπέλες κοντά στην ηλικία μου προφανώς είναι πέρα από κάθε αμφιβολία απαγορευτικό δείγμα πια. Ούτε δικούς μου πόρους έχω, ούτε εμπειρίες, ούτε συναισθηματική ασφάλεια μπορώ να προσφέρω σε ένα επίπεδο απαιτήσεων πέριξ των 25. Είμαι εντελώς starter...Αντε να δούμε πως και από που πρέπει να πιάσω το κουβάρι.Για να φτάσω να ζήσω το παρόν που θα έπρεπε, θα περάσουν πολλά πολλά χρόνια. Και αυτό με τρώει! Τουλάχιστον δε θέλω να καταντήσω σε μια δεκαετία ο καημενουλης που απλά βγάζει καποια λεφτά από τη δουλειά του. Το παράδοξο είναι ότι ο γιατρός που με παρακολουθεί δε με έχει στείλει σε ψυχολόγο αν και τον έχω ρωτησει αν χρειαζομαι. Ξέρω και αλλούς με ανάλογη ιστορία και πολλά κοινά, αλλά φυσικά αυτό δεν είναι παρήγορο. Συγγνώμη για το τεράστιο κείμενο. Ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου. Ελπίζω να μη σας κούρασα! Τα χαιρετίσματα μου και την καλημέρα μου σε όλους! Άγγελος
4
 
 
 
 
σχόλια
@man92. Σε ευχαριστώ για την εκτενέστατη απάντηση. Κάποια σχόλια απο μέρους μου.Γράφεις#1 "που πάω κάποιο καιρό έχω δει δύο εξαιρετικά εμφανίσιμες κοπέλες μεγαλύτερες μου (27-32) να έχουν σχέση με τρομερά μα τρομερά αναντίστοιχούς τους εμφανισιακά αλλά γαμώ τα τυπάκια κατά τα άλλα εκεί στην ηλικία τους"Δεν ξέρω τι γίνεται στην Ελλάδα αλλά εδώ στη Γερμανία που είμαι αυτό που λες δεν το εχω δει σχεδόν ποτέ. Εδώ οι 'ωραίες' ειναι στο 99.9999% με αντίστοιχους υπερ-ομορφάντρες/"μοντέλους"/σφίχτες κτλπ. Εκτός βέβαια αν φυσικά πάμε σε ειδικές κατηγορίες τύπου 'μεγαλογιατρός 45αρης με τραγική φάτσα με την ωραία 25χρονη νοσοκόμα για γκόμενα". Εκει ειναι κλασσικά φαινόμενα "οι γυναίκες έλκονται απο το στάτους" που υπάρχουν σε όλες τις κοινωνίες.#2 " Ακόμη σκέψου ότι όταν ωριμάζουμε και κάνουμε πράγματα στη ζωή μας παίρνουμε αυτοπεποίθηση και φαίνεται παντού.".Δεν κατάφερα σχεδόν τίποτα από αυτά που ήθελα στη ζωή μου -γιατί τώρα που κάθομαι και το σκέφτομαι είχα παρανοικα υψηλούς στόχους- οπότε εχω ακριβώς μηδενική αυτοπεποίθηση. Εσύ που κατάφερες, είσαι σε σαφώς καλύτερη θέση.#3 ". Εντάξει, νομίζω ότι αυτό περί μπήχτη μετράει κυρίως στις μικρότερες ηλικίες (25-). Υπάρχουν στάδια διεκδικητικότητας."Κακή ιδέα η χρήση της λέξης "μπήχτης" εκ μέρους μου που δημιουργεί παρεξήγηση. Με "μπήχτης" εννόω τον θαραλλέο άντρα που δεν φοβάται να πάει να προσεγγίσει μια γυναίκα που του αρέσει, και ταυτόχρονα ειναι καλός στο να 'γοητεύει'. Δεν εννόω καποιον ενοχλητικό γλοιώδη επιθετικό τύπο. Αντι για 'μπήχτη' ας τον πούμε καλύτερα 'γοητευτικό'.Όλοι οι μηχανισμοί που περιγράφεις με τις παρέες και το πως κανεις ξεχωρίζει τη σωστή υποψήφια κτλπ κτλπ ειναι πάρα πολύ σωστοί, και επειδή ειμαι πολύ οπτικο-εγκεφαλικός τύπος (ναι όλοι οι αντρες ειναι αλλα εγώ πολυ περισσότερο) πάντα είχα την τάση να σκαλώνω στο απλοικό κριτήριο "εμφάνιση/ενδιάφεροντα" αγνόωντας όλες τις άλλες τρομερά περίπλοκες πτυχές που αναφέρεις. Φυσικά, μετά από "47" ψυχολόγους, βρέθηκε επιτέλους ένας καταρτισμένος για να διαγνώσει οτι μεταξύ πολλών άλλων 'κολλημάτων', έχω χαμηλότατη συναισθηματική νοημοσύνη και κοινωνική φοβία. Όχι σε ακραίο βαθμό, αλλά ικανό για να με κάνει να κομπλάρω και να μου καταστρέφει το οτι λιγο 'charisma' θα μπορούσα να έχω. Κατα τ'αλλα απλως να σχολιάσω αυτό που ξέρεις ήδη: Το πανεπιστήμιο ειναι ενας μαγευτικός παράδεισος που σε βοηθάει να γνωρίσεις κοσμο. Οταν φύγεις από εκει, την έκατσες τη βάρκα. Α και όσον αφορά τις 'μπακουροπαρέες', ναι, επί χρόνια 'υπέφερα' από αυτό, αλλά πιστεψε με, ειχα και 'φιλους αγαπητούς' που σπουδάζαν σε σχολές 'τίγκα στις γκόμενες'. Δε γνώρισα ποτέ ούτε κοπέλα για δείγμα μέσω αυτών. Γενικότερα εδώ ανοίγει το γιγάντιο θέμα που λέγεται 'διαμερισματοποίηση των φιλικών κύκλων'. Επίσης, και με κίνδυνο να ακουστώ psycho συνωμοσιολόγος:Θεωρώ ότι αν βγάζεις προς τα έξω μια 'νερντιά/"αμπαλοσύνη"' και άλλες τέτοιες αρνητικές αρετές, οι περισσότερες κοπέλες δεν θα σε φέρουν σε επαφή με τις 'περιζήτητες' φίλες τους που ψάχνονται. Θα τις προωθήσουν στον μάγκα/φραγκάτο/τζιβάτο/τσίφτη καραμπουζουκλή της γειτονιάς. Εσύ εισαι ο καλός καραγκιοζάκος που τους προσφέρεις δωρεάν διασκέδαση. Τα υπόλοιπα ειναι μόνο για τους 'πραγματικούς άντρες' (TM)Η σύνδεση που κάνεις μεταξύ δεσμευσης και συναισθηματικής ωριμότητας είναι επίσης σωστή. Το βλέπεις πάρα πολύ και σε "γ@μίκουλες" εκεί εξώ οι οποίοι να μεν ειναι πολυ καλοί στο 'seduction' αλλά κατά βάση έχουν μείνει ανώριμοι έφηβοι και φοβούνται τρομερά τη δέσμευση.Για την όλη φάση με την αυτοικανοποίηση, ίσως υπερβάλλεις λίγο, δεν πιστευω οτι καταστρέφει τόσο πολύ την ικανότητα να συνευρεθείς με κοπέλα. Εκτος πια και αν εχεις φτάσει σε σημείο εθισμό οπότε ναι θέλει λίγο προσοχή.Τέλος για τις κοπέλες που απέρριψα...μμμμΔεν θα έλεγα οτι εχουν κάποια τρομερά κοινά στοιχεία εκτός ίσως οτι δεν τις γνώρισα μέσω 'γνωστών/φίλων' η κάποιας "κλασσικου τυπου" δραστηριότητας (χορος θεατρος αθλητισμος εθελοντισμος κτλπ".Η μια ήταν απο ένα πάρτυ για ξένους φοιτητές που φλερτάραμε και με κάλεσε σπίτι της και οι άλλες τρεις ήταν είτε απο on-line dating είτε από "meetup groups'. Και οι δύο χώροι δηλαδή που τραβανε κυρίως γυναίκες που 'ψάχνονται υπερβολικά', ειναι 'αχόρταγες' η τελος πάντων έχουν άλλα κουσούρια στο χαρακτήρα που τους αποτρέπουν να γνωρίσουν κάποιο με συμβατικό τρόπο. Όταν λέω meetup groups εννόω online groups σε στύλ "ειμαι νέος στην πόλη και ψάχνω να γνωρίσω κόσμο". Το γιατί ακριβώς ο κοσμος που παει εκεί εχει εν πολλοίς παθογένειες μπορώ να στο αναλύσω εκτενέστατα αλλού, δεν είναι επί του παρόντος.Το 'δεν έχω εμπειρίες, αγχώνομαι, θελω χρόνο' και χρειάζομαι χρόνο το είπα στη μία από τις τέσσερεις. Η αντίδραση της ήταν να ξενερώσει άγρια και να μου πει "Σόρρυ φιλάρακι δεν παίζει αυτό. Εγώ σε ήθελα για 5-6 γρήγορες ξεπέτες διοτι σε 2-3 βδομάδες την κάνω για εξωτερικό. Οπότε άντε γεια" (τι καλή κοπέλα..)Όσο για την απόρριψη, εξαρτάται απο τις συνθήκες. Αν μου πεις 'πηγαινε να την πέσεις σε γκομενα σε κλαμπ η χύμα στο δρομο" μου ειναι απολύτως αδύνατον. Ξέρω οτι η απόρριψη θα έρθει κατά 99.99999% και δεν θα την αντέξω. Εάν μου τύχει φάση να την πέσω πιο έμμεσα (και να εκτεθώ λιγότερο) εκει την παλεύω σαφώς πιο άνετα, αν και με ενοχλεί περισσότερο απ'οτι παλιά.
Αρχίζουμε...Που ξέρεις ότι ήταν χιονισμένη μέρα που γεννήθηκες; Στο είπε η μαμά ή πας να εισάγεις λογοτεχνικά στοιχεία στην εξομολόγηση σου; Κατ' εμέ το δεύτερο και δεν αρχίζουμε καλά όταν προσπαθούμε να εξωραϊσουμε τον λόγο μας...Αυτοδημιούργητος είσαι όταν ξεκινάς με ένα βρακί στο δρόμο και καταφέρνεις να κερδίσεις αυτά που ομολογείς ότι σου έδωσε η οικογένειά σου. Μη το ξαναπεις, η έκφραση δεν χρησιμοποιείται για να περιγράψει το μορφωτικό επίπεδο που ισχυρίζεσαι ότι έχεις.Και παρακάτω αρχίζει ο ελιτισμός: Για έναν τυπά που σταμάτησε να παρακολουθεί τη σχολή του, έβαλε κιλά και έγινε "άπραγος" (βλ. τεμπέλης) και ακοινώνητος, χωρίς να επικαλείται ΚΑΝΕΝΑ ιδιαίτερο λόγο, εκτός από μία γενικολογία του τύπου "γνωστή χαώδη κατάσταση της τριτοβάθμιας", έχει πλάκα να διαβάζεις ότι οι φίλοι του ήταν "ακατάλληλοι" και "υποβαθμισμένοι".Μπράβο σου για τις επαγγελματικές επιτυχίες (το εννοώ, άνευ σαρκασμού ή ειρωνίας, τα του Καισαρος τω Καισαρι). Παρακάτω παραπονείσαι ότι σου κόστισαν σε εμπειρίες ζωής.Κατσε, ρε μεγάλε. Είσαι 25 χρονών με τελειωμένες στον χώρο σου σπουδές (αφού τα περεταίρω λες ότι δε σε νοίαζουν πότε θα τελειώσουν). Παρεπιπτόντως, στρατό πήγες; Γκρινιάζεις γιατί δε γνώρισες νεανικές τρέλες. Πως να τις γνωρίσεις, όταν έπεσες σε απάθεια σε μία περίοδο της ζωής σου που ο χρόνος επιτρέπει και σπουδές και τρέλες; Πως να τις κάνεις χωρίς παρέες που επέλεξες να μην έχεις ή να μη δημιουργήσεις; Επιλογή σου ήτανε.Παρακάτω, τα κορίτσια. Δεν είσαι ο μόνος που δεν ξέρει να το διαχειριστεί το θέμα. Η "εκπαίδευση" στο πως συμπεριφέρεσαι και προσεγγίζεις τις γυναίκες γίνεται με πρακτική εξάσκηση. Και δεν εννοώ καμάκι και χυλόπιτα και ξανά μανά μέχρι να μάθεις. Από τη στιγμή που δεν έκανες φιλιές στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, να μιλησεις με κοπέλες σε φιλικο επίπεδο, να σου πουν τα συναισθηματικά τους, που δεν είχες αντροπαρέα να σου πουν τις δικές τους εμεπειρίες προσέγγισης του άλλου φύλου με επιτυχίες και αποτυχίες, πως θες να τα ξέρεις; Έπεσες με τα μούτρα στο πανεπιστήμιο της επιστήμης σου και παράτησες το πανεπιστήμιο της ζωής. Τις σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Ζητάς το μερίδιο σου στη ζωή χωρίς να το έχεις διεκδικήσει. Έχεις την εντύπωση ότι έπρεπε να σου χαριστεί;Έσκασες 150 σε στούντιο; Ελπίζω με αυτά τα λεφτά να πήδησες κάτι σε στυλ μοντέλου, αλλιώς σε πιάσανε κώτσο. Καλυτερα, βέβαια να σκας περισσότερα χρήματα για κοπέλα που δουλεύει πιο light, με λιγότερους πελάτες, παίρνεις πιο προσωπική εξυπηρέτηση στον τομέα αυτό.Δε σχολιάζω το "οργανικές δυσλειτουργίες" λόγω έλλειψης σεξ, αυτό αφορά έσενα και το γιατρό σου. Αν σε παρηγορεί λίγο ένα παράδειγμα, μετά την πρώτη μου κοπέλα με την οποία έκανα σεξ στα 18, υπήρξε μια "ανυδρη" περίοδος μέχρι τα 20 ή 21. Δε σπανίζει η ακούσια σεξουαλική αποχή.Φυσικά πρέπει να πιάσεις το θέμα "ΕΤΕΡΟ" φύλο από την αρχή σα 15ρης. Αφού στα 15, 20, 25 δεν έχεις ασχοληθεί. Έτσι συμβαίνει σε όλους όσους δε δίνουν σημασία στην ανθρώπινη επαφή με γυναίκες. Και εννοώ την καθημερινή κοινωνική επαφή με φιλία, όχι ερωτικές σχέσεις. Π.χ στον αδερφό μου.Γιατί πρέπει να επιδιώξεις επαφές με άτομα μικρότερά σου; Θεωρείς ότι οι συνομήλικες γυναίκες είναι σε καλύτερη κατάσταση από εσένα, άρα δε μετράς; ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟ ξερεις ποιό είναι το επίπεδο απαιτήσεων περιξ των 25, αφού ούτε καν φιλικές σχέσεις με γυναίκες δεν έχεις; Ποιο είναι το "παρόν που θα έπρεπε" να ζεις; Οι εντυπώσεις που έχεις για τη ζωή είναι δικές σου ή στις έχουν υποβάλλει; Στα λένε άλλοι και ποιοί;Γιατί μιλας σαν να γέρασες; Ζεις σε μία χώρα με κρίση, με δυσκολία ευρεσης εργασίας και επαγγελματικής αποκατάστασης και γράφεις σαν να τέλειωσε η ζωή σου από τώρα. Ίσα, ίσα. ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ. Κοίταξε να βρεις εργασία στον τομέα σου, όσο είναι δυνατόν, αν και με τα προσόντα που λες ότι έχεις, οι δυνατότητες είναι περισσότερες από ένα απλό απόφοιτο. Άρχισε να γίνεσαι ΣΗΜΕΡΑ αυτοδημιούργητος (γιατί μέχρι σήμερα δεν είσαι, είσαι απλά ένας άνδρας με ικανότητες στον τομέα που επέλεξε να σπουδάσει). Άρχιζε να ζεις με τα δικά σου χρήματα, κάνε γνωριμίες από τον επαγγελματικό χώρο, επεδίωξε να δημιουργήσεις αρχικά φιλικές σχέσεις, μεγάλωσε λίγο τον κύκλο σου. Μη φοβασαι να έχεις και φίλους και γνωστούς. Όλοι μας έχουμε 2-3 άτομα ΠΟΛΥ κοντινά μας, και οι υπόλοιποι είναι απλά γνωστοί που περναμε λίγο ή περισσότερο χρόνο μαζί τους. Οι σχέσεις με τις γυναίκες δεν είναι τόσο δύσκολες όσο νομίζεις. Ούτε η εμφάνιση παίζει τον πρωταρχικό ρόλο. Η καθαριότητα, η επιλογή ενός στυλ και το προσεγμένο (όχι ακριβό) ντύσιμο μετράνε περισσότερο. Και να μη σε ενδιαφέρουν οι γυναίκες που κοιτάνε πρώτα από όλα αυτό ή την οικονομική άνεση. Δεν είναι αυτές που θα ήθελες να έχεις σχέση, όσο εντυπωσιακές, ελκυστικές κι αν είναι, όσο κι αν τις είχες θα τονωνε το ανδρικό εγώ σου, πίστεψέ με.Θα είσαι καημενούλης που βγάζει χρήματα σε 10 χρόνια, αν: 1. Δε σταματήσεις να νομίζεις ότι σου πρέπουν άλλα πράγματα από αυτά που έχεις, 2. Δεν αρχίσεις να διεκδικείς σε ΟΛΑ τα επιπεδα τα πράγματα που θεωρείς ότι σου πρέπουν. Ναι, είναι πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη, αλλά αυτή είναι η ενήλικη ζωή.3. Δε συνειδητοποιήσεις ότι ΤΩΡΑ ξεκινάς και ότι, επειδή μπορεί να είχες 5-10 πραγματα από τους δικούς σου στο ξεκίνημα, ουσιαστικά ΤΩΡΑ πρέπει να χτίσεις μόνος σου τη ζωή σου. ΤΩΡΑ να δημιουργήσεις, σχέσεις, εργασία, έρωτες.4. Δεν πάψεις τη γκρίνια και δεν αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν για την κατάσταση την οποία περιγράφεις (που είναι όλες δικές σου). Άλλαξε την οπτική και τη ζωή σου ΤΩΡΑ. Τις (αρκετές, δε το λέω για να καυχηθώ, με φέρνω ως παράδειγμα, που αν θες το πιστεύεις) ερωτικές μου εμπειρίες τις έζησα στη 10ετία 22-32. Που σημαίνει τι; Ότι, αφού τελειωσα το πανεπιστήμιο, όταν πήγα στρατό και άρχισα να δουλεύω και να κυκλοφορώ, άρχισα να γαμ... άντε, ας είμαι αβρός στα κορίτσια που διαβάζουν, αρχισα να κυκλοφορώ με γυναίκες και να κάνω σχέσεις.Και τέλος, είμαι σίγουρος ότι δε θα σου αρέσει το ύφος μου. Καταρχας, ξύδι. Κατά δεύτερον, τελευταίον και σημαντικότερον, αν δεις την ιστορία των σχολιών μου, ίσως διαπιστώσεις ότι αυτή είναι η μεγαλυτερη απάντηση που έχω δώσει ποτέ σε κάποιον εδώ μέσα. Το γεγονός ότι αφιέρωσα το χρόνο να σου απαντήσω, θα πρέπει να σου πει κάτι. Αν δε σου λέει ή δε θέλεις να το παραδεχτείς, ξύδι πάλι.
Δεν είναι κακό να πας σε ένα ψυχολόγο να μιλήσεις για όσα σε προβληματίζουν. Μπορεί να ανήκεις στην κατηγορία ανθρώπων που λειτουργούν σεξουαλικά μόνο εάν ερωτευτούν πρώτα.
Scroll to top icon