ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν κάτι με εκνευρίζει στους άλλους είναι η επίδειξη και η προσπάθεια επιβολής. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν ανοίγεται από την πρώτη στιγμή. Θέλω να κρατάω πράγματα και για μένα. Δεν τα ισοπεδώνω όλα κοινοποιώντας κάθε λεπτομέρεια της ζωής μου. Αυτό με έχει μετατρέψει σε έναν μοναχικό άνθρωπο γιατί πολλοί δεν το κατανοούν. Και από ό,τι φαίνεται αυτοί που το παίζουν τέρμα άνετοι και χαλαροί έχουν τα περισσότερα κολλήματα τελικά. Βγαίνω χθες λοιπόν ξανά με τη γνωστή μου. Ίδιο μαγαζί. Ο ίδιος τύπος ήταν εκεί φυσικά. Εκείνη τον γουστάρει. Εγώ τον έβλεπα χθες 2η φορά. Έρχεται λοιπόν και κάθεται στο τραπέζι μας. Αρχίζει να μου την λέει επειδή δεν είμαι ιδιαίτερα ανοιχτή μαζί του. Μάλλον τον ενοχλούσε που δεν με εντυπωσίαζαν οι παρλαπίπες του. Προσφέρεται να μου βρει γκόμενο και προσπαθεί να μου πιάσει κουβέντα για τη σεξουαλική μου ζωή με ένα ύφος δασκαλίστικο ότι "εγώ ξέρω από γυναίκες". Κάτσε ρε φίλε. Είμαι υποχρεωμένη να βγάλω τα εσώψυχα μου σε έναν άγνωστο που έχω δει δύο φορές; Και αν δεν το κάνω γίνομαι και αντιπαθής; Ή μήπως σου ζήτησα να πάρεις κάποια πρωτοβουλία για χάρη μου; Του κόβω λοιπόν τη φόρα επί τόπου. Αρχίζει λοιπόν αυτός απτόητος τα "η ζωή είναι μικρή και ζήστε είστε μικρές, γιατί κλειδώνεις και γιατί γίνεσαι επιθετική και μπλα μπλα μπλα και εγώ είμαι ψαγμένος και όλες οι γυναίκες έτσι είστε"... μιλούσε για όλες του τις πρώην λες και τον ρώτησε κανένας. Η γνωστή μου δε, να τον ακούει μαγεμένη. Εγώ απλά να κοιτάζω το άπειρο. Αφού τελείωσε μας άφησε για να μιλήσει και αλλού. Κάθομαι και σκέφτομαι σήμερα αν αυτό είναι κοινωνικότητα τότε τί είναι κουτσομπολιό και αδιακρισία; Μας πρότεινε να βγούμε και για καφέ αλλά να μου λείπει αν είναι κάθε φορά να ακούω σπόντες επειδή είμαι ο εαυτός μου και όχι κάτι άλλο, ειδικά τώρα που βρίσκομαι σε μια φάση στη ζωή μου που έχω κουραστεί και ούτε θέλω να εξηγώ ούτε τίποτα... αν στο τέλος η περίεργη είμαι εγώ, στα @@ μου. Ας είμαι.