ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

νυσταζω απο τις 11. κοντευει 6 και δεν κοιμαμαι. σκεφτομαι διαφορα.το μικρο κουταβακι μου κοιμαται διπλα μου. νυσταζω,αλλα δεν μπορω να κοιμηθω επειδη φοβαμαι μην γυρισω πλευρο και χτυπησω το μαλτεζακι μου. δεν μπορω να το βαλω να κοιμηθει στο καλαθακι του. σημερα ειδικα, θελω να το εχω διπλα μου επειδη νιωθω μονη. αν δεν ειχα το μαλτεζακι μου, λογικα θα ειχα πλανταξει στο κλαμμα λογω της απουσιας του πατερα μου. (τον εχασα φετος)σε ευχαριστω μικρο μαλτεζακι..οπως και ευχαριστω το αγορι μου. αυτος με παροτρυνε να παρω το σκυλακο!αυτος μου σταθηκε τις δυσκολες στιγμες που περασα. παλιοτερα ειχα απειρους φιλους. με τον καιρο τους εχασα ολους. καποιες φορες ελεγα 'μακαρι να ειχα τοσους φιλους οσους τοτε'αλλα οχι πλεον. πλεον εχω τον φιλομου. ενα αγορι που δεν εχει καμια σχεση με τα αγορια της εποχης μας. ισως επειδη κι εγω δεν εχω καμια σχεση με τα κοριτσια.καποιες φορες στεναχωριεμαι και λεω πως ο θεος(ή οτι υπαρχει εκει πανω τελος παντων)ειναι αδικος που μου πηρε τον πατερα μου.απο την αλλη ομως, νιωθω τυχερη που εχω ενα αγορι που ειναι η ζωη μου και ειμαι η ζωη του..εναν σκυλακο που ειναι καλοσυνατος..που εχω την υγεια μου.που εχω εναν αδερφο που με γραφει μεν, αλλα ειναι ο αδερφος μου, τον αγαπω τον βλακα! που εχω την μανα μου η οποια με στηριζει.παιδια, ημουν μια κοπελα που παντα εκλαιγε για το παραμικρο! που ειχε τα παντα και δεν το καταλαβαινε.. ειμαι ρακος που δεν ειναι εδω ο πατερας μου.απο την αλλη ομως, ξυπνησα. και ειμαι δυνατη.