ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσπαθω να αποδεκτο οτι δεν ειναι πια στη ζωη μου ,οτι δεν ξερω καν αν ειναι καλα(οκ ,φροντισα να το μαθω οσο μπορουσα και οχι με απολυτη βεβαιοτητα αλλα με τον ιδιο ουτε γεια...) και ομως ακομη και σημερα τον βλεπω στον υπνο μου.Να μου μιλαει, να περναμε ωραια...Στο τελευταιο ονειρο ,που θυμαμαι οτι τον ειδα, τρομαξα πολυ...Ετρεχα να φυγω απο ενα ξενοδοχειο που κατερρεε ...ολα γυρω διαλυμενα σαν απο σεισμο...Επεσα απο ενα μπαλκονι ως αλλος πυροσβεστης τρομαρα μου.Βγηκα στον δρομο και εκει τον ειδα....Μαζι μου ηταν αλλες δυο κοπελες που στην πραγματικη ζωη δεν τις ξερει ουτε και εγω εχω επαφες μαζι τους εδω και σχεδον 8 -9 χρονια. Στο ονειρο υποτιθεται πως τις ηξερε....Και τοτε, ενω τον κοιτουσα κι ετοιμαζομουν να του μιλησω, βλεπω διπλα του τον εαυτο μου και τις δυο αυτες κοπελες...Ημασταν ακινητες σαν κουκλες και αυτος μας μιλουσε.Του φωναζαμε πως δεν ειμαστε εμεις ,πως πρεπει να κοιταξει εδω...Ομως αυτος μιλουσε εκει στις φιγουρες που ηταν σαν εμας.Εκεινες δε μιλουσε...Αυτος πιστευε οτι επιτηδες το καναμε ,για να τον εκνευρισουμε, και αρχισε να λεει θα κατσω μες τη μεση του δρομου μεχρι να μιλησετε...Εμεις να φωναζουμε ,>.Οση ωρα καθοταν στη μεση του δρομου πηγαινε πανω κατω με εκνευρισμο και τοτε ειδα πισω του μια μαυρη σκια ,σαν την ψυχη του αυτο σκεφτηκα στο ονειρο, δεν ξερω, που εκανε οτι και αυτος,αλλα ηταν πιο μεγαλη και μαυρη σκια.Συνεχισε να φωναζει στις κουκλες αλλα τιποτα.Ξαφνικα ηρθε ενα αμαξι του φωναξαμε δε μας ακουγε.Ευτυχως δεν τον χτυπησε.Μετα ηρθε και αλλο ομως και τον χτυπησε.Δεν ειχε αιματα και κουνιοταν ,αν και ηταν πεσμενος πια στην ασφαλτο,και τοτε μαζευτηκαν πολλες μαυρες σκιες με κοκκινα ματια και αρχισαν να τον τραβανε...Φωναζα οσο μπορουσα..Και εκει ξυπνησα!Εκλαιγα στον υπνο μου και ημουν τρομαγμενη για μερες...Είχα σταματήσει να τον βλεπω στον υπνο μου καιρο ...Ηταν η πρωτη φορα ωστοσο που ειδα ενα τετοιο ονειρο μετα απο ολον αυτον τον καιρο.Προσπαθησα να τον βρω, αλλα δεν τα καταφερα.Λογικα ειδε το μηνυμα μου και αδιαφορησε.Ελπιζω να εισαι καλα!