Παρηγοριά δεν έχω απλά να σου πω ότι δεν ξέρεις πόσο σε καταλαβαίνω κι ότι όπως περνάνε τα όμορφα, ακόμη και τα άσχημα ξεθωριάζουν και με τα μαθήματα που αποκόμισες μπορείς να γίνεις μίζερη ή ακόμη καλύτερη και να κάνεις ορθότερες επιλογές, επιλογές που δεν θα σε κάνουν να μετανιώσεις ή να στεναχωρηθείς. Το θέμα είναι ότι χρειάζεται χρόνος και να μη λες όχι σ' ευκαιρίες αν όχι να δημιουργείς νέες. Α, και ένα άτομο που δεν σεβάστηκε(αν παίζει τέτοιο σενάριο στη δική σου υπόθεση) είναι ένα άτομο που μόνο αποστάσεις χρωστάς και πίστεψέ το όσο τις Σειρήνες. :)
30.10.2017 | 23:54
Ζητείται Ελπίς
είμαι κομμάτια, δεν έχω όρεξη για τίποτα πια οι ώρες περνάν και χάνονται και εγώ νιώθω κομπάρσος στο έργο της ζωής μου. Κάτι σαν το Get out, ξέρετε την ταινία, έτσι νιώθω, ότι έχω παραλύσει, έχω χάσει το γέλιο μου....είμαι πολύ νέα για να το λέω αυτό αλλά αυτή τη στιγμή της ζωής μου είμαι απογοητευμένη με τον έρωτα, με τον εαυτό μου που τον άφησα τόσο εύκολα να με ισοπεδώσει, με τις σπουδές που τις βαρέθηκα, με το ότι δεν έχω ένα ξεκάθαρο πλάνο για το μέλλον, σαν να έχω ξεχάσει να κάνω όνειρα, να έχω πάθος για τη ζωή....Είμαι πολύ θυμωμένη με όλους και όλα, γιατί νιώθω ότι δε με γεμίζει τίποτα και αυτό που με γέμισε ήταν "ένα μπουκάμισο αδειανό". Είμαι σε ένα αδιέξοδο και δε θυμάμαι από που μπήκα, αν βλέπει κανείς την έξοδο το πει μπας και βοηθήσει λιγάκι την κατάσταση....
1
