ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ τώρα είμαι εξήντα χρόνων κι μάνα μου ακόμα ζει και συνεχίζει να με ταλαιπωρεί.Με λούζει με τα χειρότερα λόγια, άθλια και χυδαία πολλές φορές,μου επιτίθεται απρόκλητα και στα παιδιά μου επίσης.Δεν ξέρω πως να φερθώ,θυμώνω, αρρωσταίνω από το δηλητήριο της αλλά αλλά πάλι επιστρέφω για να κρατήσω την ισορροπία και γιατί δε θέλω να παραδειγματιστούν άσχημα τα παιδιά μου.Προσπαθω να φαίνομαι αδιατάρακτη και το παίρνω όλο επάνω μου.Λεω από μέσα μου, ας έρθει όλη η βρωμια της επάνω μου,δεν πειράζει,αρκεί που δε φέρομαι εγώ το ίδιο με αυτή.καποιες φορές το καταφέρνω κάποιες πέφτω στα πατώματα.Αφου από μικρή με χειρίζεται έτσι τώρα να αλλάξει είναι χλωμό.Απλα,ρε παιδιά, μισώ αυτούς τους ανθρώπους που σαν τη μάνα μου,δεν αφήνουν χώρο σε κανένα.Αυτοι αγαπούν πιο πολύ,αυτοί κάνουν τις θυσίες,αυτοί πρώτοι οργίζονται,αυτοί τιμωρούν μέχρι να σε συντρίψουν,αυτοί θέλουν να είναι στο επίκεντρο, να ελέγχουν τα πάντα,να κατακρίνουν, να χειρίζονται τα οικονομικά και τις υποθέσεις μέχρι τα βαθιά γεράματα.Κι όταν τύχει ένας τέτοιος άνθρωπος να είναι μάνα η πατέρας τι ελπίδες μπορεί να έχει ένα παιδί για να μεγαλώσει και να επιζήσει, όταναυτές οι συμπεριφορές το οδηγούν στο θάνατο και μόνον εκεί.Γιατι,μη γελιέστε, αυτό που εισπράττει ενα παιδί σε οποιαδήποτε ηλικία είναι μια θανατιλα και ένα τέλος ενώ ταυτόχρονα καλείται να το ξεπεράσει και να το πάρει από την αρχή για να μπορέσει να επιβίωσει. Θα μπορούσα να γράφω χιλιάδες άθλια και βασανιστικα περιστατικά από τη συμβίωση με τη μάνα μουΔεν έχει νόημα.Οι αποχρώντες λόγοι των γεγονότων είναι μυριάδες , Να ήταν ο ουρανός χαρτί κι η θαλασσα μελάνι .Ξυλο ανελέητο, τιμωρίες, εκφοβισμοί, εκβιασμοί, σταμάτημα της μορφωσιακης μου έξελιξης, ζήλια επικεκαλυμμενη,σαρκασμός,ειρωνίες,λόγια πίκρα και τσουχτερά,σατανικές ίντριγκες εις βάρος μου ενώ ταυτόχρονα συνυπάρχει η άρνηση όλων των παραπάνω μέσα από ένα άθλιο θέατρο και από ένα παραλήρημα στυλ Ντραμα Κουίν ότι ποτέ δεν τα έκανε και ποτέ δεν τα είπε.Το τελευταίο αυτό, σε βγάζει έξω από τον εαυτό σου με αποτέλεσμα να τρελαίνεσαι για καιρό.Αγαπητοι φίλοι, σκέφτομαι καμμία φορά ότι αυτά τα άτομα δεν πρέπει να τα βλέπουμε μόνο σε καιρό ειρήνης.Αν γίνει ένας πόλεμος η έρθει ένας μεσαίωνας, οι μάνες αυτές θα μας δείξουν με το δάχτυλο στον εχθρό για να μας σκοτώσει η θα μας δώσουν στεγνά στην ιερά εξέταση για να μας κάψει στην πυρά σα μάγισσες.Αυτες οι κακομαθημένες μάνες νάρκισσοι,πόση οδύνη και ποσό πόνο προκαλούν στον κόσμο,ποσό ατιμώρητες μένουν και ποσό στο απυρόβλητο βρίσκονται.Θεε μου, ποσό έχω εμπλακεί στη ζωή μου με αυτό το θέμα,ποςοχρόνο έχασα στη συνύπαρξη με ένα δαίμονα και χάνω ακόμη,και ποσό ακόμη και σήμερα που είμαι εξήντα χρόνων, εξακολουθεί να με μπερδεύει το ίδιο μου το αίμα που με τυραννάει με την ίδια παλιά και φθοροποιό δύναμη.