ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνεχιζω τις προηγουμενες δυο εξομολογησεις μου. Το Σαββατο κοιμηθηκα στο αγορι μου για να ηρεμησω και την επομενη μερα το πρωι πηρα τηλεφωνο τον μπαμπα μου για να βγουμε να μιλησουμε. Σκεφτομουν να φυγω απο το σπιτι, ημουν πολυ νευριασμενη αλλα τελικα καταλαβα οτι αυτο μονο κακο στη σχολη μου θα εκανε. Βγηκαμε για φαγητο και μου ειπε πως το ιδιο μεσημερι μαλωσαν για ενα δικο τους θεμα και εκεινη πεταξε κατω ενα πιατο με φαγητο και το εσπασε και εκανε τα ιδια με την παραλιγο λιποθυμια. Του ειπα πως δεν θα φυγω απο το σπιτι αλλα οτι ειμαι πολυ θυμωμενη και οτι δεν μπορω να κανω για αλλη μια φορα σαν να μη συμβαινει τιποτα. Επισης του ειπα πως πρεπει να την πεισει να παει σε ψυχολογο αλλα μου ειπε πως δεν θα το δεχτει ποτε και επισης μιυ ειπε οτι αν ξανασυμβει το ιδιο η γνωμη του ειναι να φυγω 7 μερες απ το σπιτι. Την ωρα που ημασταν εκει αρχισε η μανα μου να παιρνει τηλ και να λεει πως δεν θα το ξανακανει και τετοια. Της ειπα πως ειμαι θυμωμενη και οτι αυτη την κουβεντα την εχουμε κανεθ 50 φορες και παντα συμβαινει το ιδιο μετα απο μικρα διαστηματα ηρεμιας. Τωρα ειμαι σπιτι και ολοι φερονται σαν να μη συνεβη τιποτα χθες. Αυτο με πνιγει. Θα της λεω μονο τα τυπικα απο δω και περα,δεν θελω να ξερει την παραμικρη λεπτομερεια για τη ζωη μου.