ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το αγόρι μου το θέλω όσο κανέναν ,είμαι ερωτευμένη και πλέον τον αγαπάω. Όλο αυτο με τρομάζει πάρα πολύ. Οσο πιο πολύ τον αγαπάω, τόσο πιο ευκολα νιώθω απειλή ,τόσο μεγαλύτερη ανασφάλεια με πιάνει και τόσο πιο πολυ φοβάμαι μην πληγωθώ. Με το παραμικρό μπλοκάρω και τον βλέπω σαν κίνδυνο, τον ανθρωπο που αγαπάω τόσο. Είναι όλα στα μυαλό μου καθως αυτος με διαβεβαιωνει ότι με θέλει και ότι υπάρχω μόνο εγω, αν και εχω καποιες αφορμες για να νιωθω ετσι (οχι οτι υπαρχει καποια αλλη) δηλαδή ότι δεν καίγεται για μενα. Η αντιδραση μου λοιπόν που είναι εντελώς λάθος είναι η εξής. Μιλάω με άλλα αγόρια, τα οποία δεν ξερω κατα πόσο με βλέπουν φιλικα. Τους ξεκαθαριζω με καθε τροπο ότι έχω αγόρι και δεν εχω βγει με κανενας του ποτε ούτε σκοπέυω, αλλά πειράζουμε ο ένας τον άλλον κάνουμε αστεία η αλλιώς με μία λέξη ''φλερταρουμε''. Είναι λαθος και θα το σιχαινομουν αν το εκανε. Θέλω πραγματικα να το σταματήσω γιατι δεν είναι σωστό όυτε απεναντι στον δικό μου ούτε απέναντι στα άλλα αγόρια. Το πρωτο βήμα ήταν να το γραψω εδώ, το δευτερο θα είναι να το πω στο αγόρι μου .