βλεπω να τον ετρως...;)
28.11.2017 | 01:30
Γοητεύτηκα από κάποιον που γελούσε με τ' αστεία μου.
Με λες και ξινή (αν δε με ξέρεις καλά). Η γνωριμία ήταν σε πολύ τυπικό πλαίσιο (ήμουν κάτι σαν πελάτισσα). Στα 15' που βρεθήκαμε, αυτός ο σοβαρός επαγγελματίας γέλασε πολύ.Σήμερα (3 μέρες μετά), με πήρε τηλέφωνο με πρόσχημα την επαγγελματική συζήτηση που είχαμε. Του είπα οτι το τακτοποίησα και απογοητεύτηκε. "Πάντως χάρηκα που σε γνώρισα. Είσαι πολύ ευχάριστη παρέα" μου είπε.Σκέφτηκα...πόσες φορές έχω νιώσει τόσο άνετα, τόσο σύντομα μ' έναν άγνωστο ώστε να διώξω την ξινίλα και να μου βγει αυθόρμητα ο ευχάριστος εαυτός μου; και βρήκε άμεσα ανταπόκριση. Το γέλιο ειναι επικοινωνία. Σκέφτηκα να του προτείνω έναν καφέ. Και τίποτα παραπάνω να μην προκύψει, θα περάσουμε καλά, θα χαλαρώσουμε, θα γελάσουμε. Το σκεφτόμουν απ' το μεσημέρι αλλά κόλλαγα λίγο μη με παρεξηγήσει.Τελικά του έστειλα αργά. Κανονίσαμε να βρεθούμε αύριο το βράδυ. Είπε πως το ήθελε πολύ κι ο ίδιος. Ελπίζω να περάσουμε καλά...
2