ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι νεαρή κοπέλα. Γενικά και από μικρή μου το λέγανε έχω έναν αέρα ψυχρότητας δίνω την εντύπωση ότι είμαι στον κόσμο μου , απόμακρη και τα λοιπά. Πολλές φορές κι άτομα που με ξέρουν πολύ καλά θα κολλήσουν να μου μιλήσουν ή να με πλησιάσουν. Κι ετσι τα άτομο γύρω μου δεν θα προσπαθήσουν να μου μιλήσουν ή να με πλησιάσουν γιατί πιθανώς νομίζουν ότι είμαι αντιπαθητική ή ότι δεν θέλω να μου μιλάνε. Και οι αλήθεια είναι ότι όντως κάποιες φορές δεν θέλω να μου μιλάνε , είμαι χαμένη στον κόσμο μου, αλλά αυτό είναι λίγες φορές. Όλο αυτό συνδιάζεται με κακές κοινωνικές δεξιότητες. Το να βρεθώ σε ένα δωμάτιο με αγνώστους είναι εξακολουθεί να είναι ένα μαρτύριο για μένα καθώς δεν ξέρω πως να κοινωνικοποιηθώ και να γνωρίσω κόσμο κι έτσι καταθλίβομαι ακόμα περισσότερο και γίνομαι ακόμα πιο απρόσιτη και θλιμμένη. Προσπαθώ να χαμογελάω και να είμαι φιλική αλλά δεν μπορώ να το κάνω συνέχεια γιατί απαιτεί πολύ ενέργεια από εμένα που δεν την έχω πάντα. Συνήθως όταν χαμογελάω το κάνω από την καρδιά μου αλλιώς μοιάζει ψεύτικο. Έχω μια φυσική θλίψη σαν ανθρωπος η οποία έχει ισως να κάνει με τα χαρακτηριστικά μου αλλά πηγάζει και από μέσα μου. Δεν έχω περάσει και λίγα για την ηλικία μου. Απλά θέλω αγάπη. Θέλω να δώσω αγάπη και να πάρω αγάπη. Μέσα μου το ουρλιάζω αλλά έξω δείχνω κάτι άλλο. Πολλές φορές θέλω να βοηθήσω κάποιον , να του πω κάτι και κολλάω, δεν το κάνω.Θέλω να μιλ΄ήσω σε κάποιον και δεν το κάνω. Και μετά στεναχωριέμαι κι άλλο και τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Φαύλος κύκλος. Τι σκατά γιατρος θα γίνω ποια η σχέση μου με τον συνάνθρωπο?