ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι από τις βραδυές που κλαίω ξέρω τι έφταιξε ξέρω τι πρέπει να αλλάξω όμως δεν το αλλάζω ...........Φοβάμαι αυτές τις νύχτες μοναξιάς.Κλαίω που ότι και να πω το λέω λάθος δημιουργούνται παρεξηγήσεις παρεξηγώ και εγώ πολλά και στο τέλος μένω μόνος μου.Θέλω να μην είμαι τόσο καχύποπτος με τους ανθρώπους όμως άνθρωποι που υπολόγιζα με έχουν παρατήσει.Κάποιες φορές το έχω κάνει και εγώ σε άλλους έχω φερθεί άδικα τώρα το αναγνωρίζω.Η μοναξιά μου η κατάθλιψη για το γεγονός ότι η ζωή μου δεν έχει καμία σχέση με το πως την είχα ονειρευτεί η απογοήτευσή μου κάνει τους άλλους να μην με θέλουν στις παρέες τους.Και αν κάνω κάποιες παρέες κατά διαστήματα ξέρω ότι στο τέλος θα φύγουν τίποτα δεν είναι σταθερό στην ζωή και αυτά που σκέφτομαι ακόμα σήμερα γράφω αυτά αύριο γράφω άλλα όταν διαβάζω τις εξομολογήσεις είναι σαν να είμαι διαφορετικά πρόσωπα.Θα Ήθελα να είμαι το πρόσωπο που σας συμβουλεύει γιατί εκεί δεν είναι δικό μου το πρόβλημα και το βλέπω αντικειμενικά.Μακάρι να ήμουν αυτό το πρόσωπο.Έχουν δίκιο που λένε ότι είμαστε τρία πρόσωπα.Αυτοί που θα θέλαμε να είμαστε αυτό που μας βλέπουν οι άλλοι ότι είμαστε και αυτό που είμαστε πραγματικά.Η πραγματικότητα είναι ότι ακόμα ψάχνω τον εαυτό μου και ας ξέρω τι θέλω να κάνω