Όπως είπε και ένας πνευματικός κάποτε σε μια κυρία που ξέρω:είναι πολύ δύσκολο να βρείς τον τρίτο άνθρωπο,δηλαδή μια φιλία γνήσια με καθαρά κίνητρα.Έναν άνθρωπο που θα χαρεί με τη χαρά σου,χωρίς να νοιώσει ζήλια και ανταγωνισμό.Σε καταλαβαίνω,έχουμε την ίδια ηλικία συμπτωματικά και εγώ έχω απογοητευτεί από φίλες που οι πράξεις τους μου απέδειξαν πόσο φίλες δεν ήταν.Κατανοώ γιατί εκτιμάς περισσότερο την σχέση με τον άντρα σου, μετά απο την απογοήτευση που έλαβες από τις "φίλες" σου,αλλά είναι διαφορετική η φιλική σχέση,από την ερωτική,δεν είναι το ίδιο.Επίσης,είναι πιο δύσκολο στην ηλικία μας να κάνουμε νέες φιλίες που να αντέχουν σε βάθος χρόνου,αλλά δεν αποτελεί κανόνα αυτή η άποψη,η ελπίδα πεθαίνει τελευταία,νέα είσαι ακόμα,καταλαβαίνω την κούραση σου είναι ψυχοφθόρα διαδικασία να περνάς απο φίλτρα τους ανθρώπους προκειμένου να τους δείξεις εμπιστοσύνη ,αλλά δυστυχώς είναι ένα θέμα που απαιτεί προσοχή.Προσωπικά,έχω γνωστές και γνωστούς,αλλά τα άτομα που έχω για παρέα και περισσότερο για φιλία είναι πλέον λίγα,λίγα και καλά.Κακά τα ψέμματα είναι λίγα τα άτομα που μας κάνουν εύκολη τη ζωή,αλλά αυτά τα άτομα είναι συνήθως που αξίζουν.Να είσαι καλά και ευτυχισμένη με τον σύζυγό σου,μην απελπίζεσαι,κράτα ένα παραθυράκι ανοιχτό,απλά να προσέχεις τα άτομα που σε πλησιάζουν,δεν είναι άσπρο ή μαύρο.Ότι συμβαίνει γύρω μας είναι για να πάψουμε να είμαστε απόλυτοι.
10.12.2017 | 15:43
Προσωπικό συμπέρασμα.
Στη διάρκεια των 33 μου χρόνων μου έχω γνωρίσει πάρα πολύ κόσμο. Ούσα επικοινωνιακή φύση από μικρή, και πάντα γεμάτη όρεξη για νέες γνωριμίες κια ανταλλαγή απόψεων, συναναστράφηκα τόσο λόγω χαρακτήρα όσο και λόγω καταστάσεων με πάρα πολύ κόσμο. Όπως είναι ακόλουθο, δημιούργησα και πολλές "φιλίες".Εντέλει όμως;Έχω απογοητευτεί/στενοχωρηθεί/πληγωθεί από τις περισσότερες "φίλες" τόσες φορές που έπαψα πια να επιδιώκω την συντροφιά τους γενικά.Ακόμη και μια εξαίρεση να υπήρχε ανάμεσά τους δεν είχα το κουράγιο να την τροφοδοτήσω και επέλεγα να απομακρυνθώ. Δεν χρειάζομαι την έγκριση καμίας δήθεν καλοθελήτριας για να αποφασίζω στη ζωή μου. Από τότε που επέλεξα να κινούμαι στη ζωή χωρίς φίλες, αλλά μόνο με γνωστές και έναν περίγυρο γενικά σε απόσταση, έχει ησυχάσει το κεφάλι μου. Δεν ενοχλώ κανέναν, δεν με ενοχλεί κανένας. Ούτε ανταγωνισμός, ούτε ζήλεια, ούτε σύγκριση. Βαρέθηκα να προσπαθούν να γίνουν σαν και εμένα. Να συνομωτούν πίσω από την πλάτη μου. Να βλέπω διπροσωπία με μάσκα ενδιαφέροντος. Φαινόμενο που συνάντησα πολλές φορές. Έψαξα πολύ για μια φίλη καρδιακή, με προσωπικότητα, να μαθαίνει η μία από την άλλη. Εμπιστεύτηκα, ανοίχτηκα, δέχτηκα τον άλλο όπως είναι, με τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα του. Βρήκα μόνο ίντριγκες, συμφέροντα, ψέμματα, κομπλεξισμούς, ασφυκτική πίεση, μόνιμη γκρίνια και πεσιμισμό.Σε αντίθεση με όλη αυτή την κατάσταση, ήμουν πάντοτε άνθρωπος της σχέσης. Από τα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια έως και σήμερα που έχω παντρευτεί και εξακολουθώ να ζω με τον άνθρωπό μου, είχα την τύχη να γνωρίσω κάποια άτομα που δίπλα τους σχημάτισα την πιο όμορφη εικόνα για τη συντροφική ζωή. (Και τα οποία να είναι πάντοτε καλά όπου και αν βρίσκονται). Αλλά στο θέμα ''φιλίας'', έλαβα την απόφαση ''ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ''.Όταν πήρα αυτή την απόφαση ήξερα πως δεν είναι απλός δρόμος. Οι φορές που πέρασα πολύ δύσκολα (πχ όταν έχασα τον πατέρα μου) ήταν μια βουτιά στα βαθιά για μένα. Εντούτοις επιβίωσα και μπορώ να πω ότι αισθάνομαι και πιο δυνατή πλέον. Δεν φοβάμαι να αντιμετωπίσω τη ζωή. Αυτό που δεν περίμενα είναι πως πολλές φορές απολαμβάνω καταπληκτικά την μοναχικότητα μου (π.χ. σε ένα ταξίδι), με κάνει να αισθάνομαι αφάνταστα δημιουργική.Ακόμη και η ενασχόληση μου με τη φωτογραφία και την δημιουργική γραφή έχει αποδώσει πιο ώριμους καρπούς τα τελευταία χρόνια. Ίσα ίσα με έχει βοηθήσει στο να κάνω πιο ορθές επιλογές τόσο στα προσωπικά μου, όσο και στα επαγγελματικά μου με πιο καθαρό μυαλό.Ξέρω τι θα μου πείτε "Μα οι φίλοι είναι απαραίτητοι".Και σας απαντώ, ότι σε περίπτωση που δεν είχατε την ευτυχία να γνωρίσετε τα κατάλληλα άτομα, απαραίτητη είναι κυρίως η ψυχική μας γαλήνη και ηρεμία.
3
