ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.12.2017 | 00:14

Τον αγαπαω

Τον αγαπαω ακομα. Δεν εχει σημασια πια τι ενιωθε για μενα. Το διαστημα ηταν τοσο συντομο, δε θα μπορουσα να εχω παραλογες αξιωσεις. Αλλωστε πιστευω πως το timing ηταν λαθος. Ωστοσο πιστευω πως τον βοηθησα. Τον βοηθησα να ξαναεκτιμησει τον εαυτο του βλεποντας τον εαυτο του μεσα απο τα δικα μου ματια. Τον βοηθησα να παρει το μυαλο του απο αυτην και να το στρεψει σε αλλα ενδιαφεροντα.Αυτη δεν τον εκτιμησε, και αυτο τον πληγωσε πολυ, γιατι ηταν πολυ ευαισθητος. Πιστευω πως αν ειχαμε πιο πολυ χρονο θα μπορουσε ισως να με ερωτευτει, αν ηταν και οι συνθηκες διαφορετικες. Δεν προλαβαμε δυστυχως.Ξερω πως με εκτιμησε πολυ σαν ανθρωπο, νομιζε οτι ο,τι εκανα το εκανα απο ανθρωπια. Ομως δεν το εκανα απο ανθρωπια, το εκανα απο ερωτα. Ηθελα να ειμαι διπλα του στα δυσκολα, προσπαθησα, ο εγωισμος μου σταθηκε πολλες φορες εμποδιο, και προσπαθησα πολλες φορες να υπερβω τον εαυτο μου. Εδωσα τον καλυτερο μου εαυτο, ο,τι μπορουσε ενας ερωτευμενος ανθρωπος που νιωθει πως ερχεται δευτερος να δωσει. Δεν μετανιωνω για το οτι ημουν εκει γι αυτον, κι ας ηρθα δευτερη. Μετανιωνω για το χαμενο χρονο, για αυτα που θα μπορουσαμε να ειχαμε ζησει σε προηγουμενα χρονια και δεν ζησαμε λογω ανωριμοτητας, φοβου και εγωισμου.Ομως γι αυτον δε μετανιωνω. Λυπαμαι εμενα που πρεπει να ζησω χωρις αυτον πια. Οταν εχεις γνωρισει εναν ανθρωπο με τετοιο συναισθηματικο πλουτο ειναι δυσκολο πολυ οταν τον χανεις. Γιατι ενας τετοιος ανθρωπος, ας μην κοροιδευομαστε, δε ξεχνιεται. Δε ξεχνιεται τετοιος πλουτος, τετοια ψυχη. Και ναι, η αληθεια ειναι οτι εγω το εχω παρει αποφαση οτι μετα απο αυτον το χαος. Δυστυχως το περιβαλλον μου αρνειται να δεχτει αυτο το γεγονος σαν πραγματικοτητα και δυστυχει βλεποντας με μονη, πιστευοντας πως χανω τα καλυτερα μου χρονια μονη μου. Ομως τα συναισθηματα δε διαγραφονται και δε θελω να τον ξεχασω. Ειναι ο,τι καλυτερο μου εχει συμβει, αν τον ξεχνουσα θα επεστρεφα σε εναν κοσμο που δεν υπαρχει ετερον ημισυ, δεν ενιωσα ποτε με κανεναν οπως με αυτον,και το λεω αυτο εχοντας ζησει πολλα πλεον.Παει σχεδον ενας χρονος που "εφυγε". Σαν να ταν χθες. Ακομα δε μπορω να το πιστεψω.
 
 
 
 
σχόλια
Δεν υπάρχει δυνατότητα σχολιασμού
Scroll to top icon