ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθώς χάζευα στο ίντερνετ έπεσα πάνω σε κάποιες συνεντεύξεις του Κωνσταντίνου Τζούμα. Ακούγοντας τον να μιλάει για τις μουσικές, τους συγγραφείς , τους ζωγράφους , τους ηθοποιούς , την περιπέτεια της ζωής των προηγούμενων δεκατιών , την ζώη μέσα σε δρόμους γεμάτους με ξεχωριστούς ανθρώπους και όχι με πανομοιότυπα ανθρωποειδή... γενικά μια ζώη αυθεντικότητας και 'ροκ ν ρολ' , αναρώτηθηκα σαν 18χρονος -στην αρχή της διαδρομής δηλαδή- αν θα ανοίξουν τα μάτια τους οι συνομήλικοι μου.Αν οι καλλιτέχνες του σήμερα κάποια στιγμή θα βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής χάρη στο ταλέντο που έχουν στις τέχνες τους και όχι στο ταλέντο που έχουν στο να πουλάν προ'ι'όντα μέσα απ' αυτές για να τα κονομάνε οι παραγωγοί-προαγωγοί , αν θα υπάρξουν τέτοιες φιγούρες που η αύρα τους θα λάμψει , θα αναστήσει κοιμησμένες ανάγκες για ποιότητα και πραγματική ψυχαγωγία . Αναρωτιέμαι αν οι συνομήλικοι μου αποκτήσουν δικιά τους προσωπικότητα και αισθήτικη που νομίζουν πως έχουν επειδή είναι καλοί μιμητές της επικαιρότητας . Αναρωτιέμαι αν τα αγόρια θα σταματήσουν να πηγάινουν στα γυμναστήρια για τους λόγους που πηγαίνουν και αν θα κόψουν τα συμπληρώματα , αναβολικά που νομίζουν ότι τους κάνουν ποθητούς αλλά στην πραγματικότητα δείχνουν το πόσο επιφανειακοί και ευάλωτοι είναι που γέμιζουν την ανασφάλεια τους γεμίζοντας τους μύες τους με ορμόνες και καρκίνο . Αναρωτιέμαι αν οι συνομήλικες 'γκόμενες' γίνουν κάποτε 'γυναίκες' που θα μπορούν να ελκύσουν και να σαγηνεύσουν κάποιον με τον τρόπο που κοιτάνε , με τα λόγια που λένε , με το να είναι θυληκές και σέξι χωρίς να φοράνε ρούχα που δεν τις εκφράζουν , που τις κάνουν να δείχνουν σαν προ'ι'όντα. Αναρωτιέμαι αν κάποτε αρχίσουμε να βγαίνουμε σε μέρη που όντως γουστάρουμε να πηγαίνουμε , που γουστάρουμε τα άτομα δίπλα μας , την παρέα μας και αυτά που λέμε . Αν οι βόλτες και οι εξόδοι γίνονται από ανάγκη για επικοινωνία, διασκέδαση , φλερτ , περιπέτεια ,δημιουργία φιλιών, δημιουργία αναμνήσεων και όχι να' χαμε να' λέγαμε ότι πήγαμε εδώ και' κει στα τσεκ ιν που λίγοι πραγματικά ενδιαφέρονται γι' αυτά. Είμαι 18 , δεν πείθομαι από μόδες και τάσεις , έχω περισσια αυτοπεποίθεση , θέλω να ζήσω για να ζήσω όχι για να δείξω σε τρίτους ότι ζω, έχω lust for life , θέλω να ζήσω περιπέτειες μέσα στην πόλη μου , θέλω βοηθήσω όσους έχουν ανάγκη από οποιαδήποτε μόρφης βοήθεια , θέλω να ταξιδέψω με τραίνα, πλοία , αεροπλάνα , αμάξια και να συζητάω με αγνώστους στην διαδρομή, να γνωρίσω γυναίκες-σειρήνες που θα μου αλλάξουν την ζωή , να κάνουμε ατελείωτο χαβαλέ και ατελείωτες συζητήσεις με φίλους , να αρχίσουμε να κοιμόμαστε ξέγνοιαστοι από μικρότητες , ευτυχισμένοι. ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ.ζ.