ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα αποφάσισα να ξεκόψω από μια φίλη μου.Ξεχείλισε το ποτήρι, γιατί εδώ και 1 χρόνο ίσως και παραπάνω κάνω υπομονή περιμένοντας ότι θα αλλάξει κάτι, αλλά όχι.Νομίζει συνέχεια ότι ό,τι κάνει η ίδια είναι τέλειο και γαμάτο και ό,τι κάνω εγώ μάλλον δεν είναι αρκετό, δεν το λέει αλλά η έκφραση του προσώπου τα λέει όλα.. Νόμιζα ότι είναι φάση που θα περάσει, αλλά προφανώς όχι και δεν το αντέχω άλλο. Όλο μιλάει για τον εαυτό της, εμένα θα μου δώσει 10' (ο δρόμος από την καφετέρια μέχρι τη στάση του λεωφορείου) και ακόμα και τότε θα με διακόψει για να πει κάτι για τον εαυτό της.Αυτό ξεκίνησε όταν πήγε για μεταπτυχιακό πρώτη, τελείωσε στα 4 χρόνια ενώ εγώ στα 5. Στην αρχή δεν είχα ενώσει τα κομμάτια του παζλ, τώρα όμως ναι. Και καλά έκανε τη διαφορά και τα τελείωσε όλα πρώτη. Ε και; Who cares? Εγώ τώρα τελειώνω το δικό μου, άλλοι δεν έχουν τελειώσει το Πανεπιστήμιο. Τι σημασία έχουν τα πτυχία στην τελική; Άνθρωποι να είμαστε, αυτό έχει σημασία..Αν αποφασίσεις όμως να πας για πτυχίο, το κάνεις για σένα όχι για να δείχνεσαι μετά..Στο θέμα μου τώρα, αυτή είναι η μόνη διαφορά μας και δεν ξέρω γιατί συμπεριφέρεται έτσι. Ξέρω 5 γλώσσες, πήγα στην 6η αλλά δεν της έκανε αίσθηση η γλώσσα που διάλεξα αυτή τη φορά, με πήραν σε μια ΜΚΟ αλλά δεν της έκανε ούτε αυτό αίσθηση, γιατί δεν θα πληρώνομαι. Η μόνη χώρα που έχει δει είναι αυτή στην οποία πήγε για μεταπτυχιακό και μου λέει όλο για αυτή και οκ είναι τουλάχιστον γελοίο, εγώ την έχω δει και έχω δει και άλλες 20 ή και παραπάνω, αλλά δεν κάθομαι να τα λέω στους άλλους, γιατί ό,τι κάνω το κάνω για μένα και όχι για να τα λέω στους άλλους...Τα παραδείγματα είναι άπειρα αλλά θα γράφω μέχρι αύριο... Απλά βαρέθηκα πια. Όλο εγώ, εγώ, εγώ, εγώ...