ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ουφ το αγορι μου μπηκε στον στρατο...ηταν ο μονος που ειχα και τωρα δυο μηνυματα τη μερα και αν...εχω προσπαθησει να μιλαω με ατομα, να κανονιζω βολτες αλλα μονο δε μπορω ακουω...εχω προσπαθησει να γινω εργασιομανης αλλα δεν συγκεντρωνομαι...δεν εχω κανεναν να μιλησω για τα πραγματικα μου προβληματα και μισω την φαση μου που εκλιπαρω να εχω ενα μονο μηνυμα του για να μου δωσει δυναμη αλλα ταυτοχρονα να μην πρεπει να το δειξω για να μην τον στενοχωρησω...και ταυτοχρονα να νιωθω αγωνια για το αυριο, θα μεινω ελλαδα θα φυγω, θα μεινω καποια μερα μεταιωρη οικονομικα...και εκει παλι φανταζομαι οτι τον εχω αγκαλια και ολα ξεχνιουνται...ειμαι πολυ δυνατη και συνηθως στηριζω εγω...αλλα εσπασα και κουραστηκα και απλα τον χρειαζομαι...αλλα δεν κανει να το πω...γιατι για μενα πιο πανω ειναι να τον υποστηριζω στον στρατο παρα να με εχει εγνοια...μου λειπει...χαλια η μοναξια...