ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθε φορά που μου συμβαινει κατι, λεω αυτο ηταν μαθημα για να αγαπάω τον εαυτο μου περισσότερο. Και κανω λιγη λιγη προοδο τη φορα. Ποσο πρεπει να αντέξω και να υπομενω, ποσο ακομα πρεπει να με αγαπησω; Τελεια δε θα γινω ποτε και δεν θα ειμαι ποτε. Αλλα τουλαχιστον και ετσι ημιτελης αξιζω. Και καλη δουλεια αξιζω, και φιλους αξιζω και αγαπη αξιζω. Η διαφορα είναι οτι πιστεύω πως δεν αξιζω. Αλλα βαρεθηκα να το πιστευω. Αυτο να κάνεις κ εσυ. Εσυ που με διαβαζεις τωρα. Εισαι όμορφος, εχεις επιβιωσει μεχρι στιγμης ολα τα παθη που σου εφερε η ζωη και ολες τις αντιξοοητητες. Εφόσον εχεις μπει εδω και διαβαζεις, σίγουρα εχεις χερια, ματια και σωμα. Και μονο για αυτο πρεπει να εχεις ευγνωμοσυνη. Φαντασου ποση ευγνωμοσύνη πρεπει να νιωθεις που εχεις κρεβάτι, φαγητο, κουβερτα, στεγη και εστω κάποιον ανθρωπο τριγυρω, ειτε φιλο, είτε φιλη, ειτε γονεις, ειτε οτιδηποτε. Θα μπορουσα να κατσω μεσα και να κλαιω που δεν εχω γκομενο και που δε θα βρω γιατι εχω παραπανω κιλα. Θα μπορουσα να κατσω μεσα και να κλαιω που με προδοσαν φιλιες ζωης. Θα μπορουσα να κατσω μεσα και να μην ξανααρχισω να πηγαινω στη σχολη μου την οποια και αφησα λογω καταθλιψης που μου την προξενησαν ενα εκατομμύριο παραγοντες οπως πχ οτι καθηγητης σχολειου μου ειπε οτι δε θα πετυχω ποτέ γιατί εχω απαισια φωνήΘα μπορουσα να κατσω μεσα και να σκεφτομαι το μπουλινγκ που εχω φαει επειδη ημουν καλη μαθητρια και επειδή δεν γουσταρα να υποκρινομαι οτι τους λατρευω όλους και να τους θαβω ταυτοχρονα απο πισω τους, κινουμενη μεσα στη μαζα.Θα μπορουσα να καθομαι μεσα και να κλαιω γιατι εχω μεινει μονη μου. Γιατι με θεωρω αποτυχημενη σε επίπεδο εμφανισιακο, κοινωνικο, επαγγελματικο και αισθηματικο.ΑΛΛΑ μαντεψτε, δε θα μεινω. Δεν θα μεινω αλλο. Κιλα; Θα χασω. Υπομονη πλεον εχω απειρη. Εμαθα τοσα χρονια τους λαθους τροπους αρα δε μου μενει παρα ο σωστος. Αλλωστε ειναι λιγα σχετικα. Απλα το μεγαλοποιω γιατι βομβαρδιζομαι απο τα προτυπα.Φιλιες; Πηρα πολυτιμα μαθηματα. Και εμαθα να βαζω ορια. Αγορια; Χεστηκα, δεν κρεμομαι απο κανέναν και αν ειναι να προκυψει ερωτας κάποια στιγμη ας προκυψει.Σχολη; Οσο αχρηστη και να νιώθω που εχω μεινει πισω θα ξαναρχισω να πηγαινω και θα μιλαω και με τη σπαστικη φωνη μου και ας με θεωρουν ολοι χαλια. Οσο για τους χειτερς; Ευχομαι να ειναι παντα καλα στην υγεία τους, και να τους δωσει η ζωη τοσα συναισθηματικα χτυπηματα οσα εδωσαν στους αλλους. Αλλα δεν με νοιαζει κιόλας, με νοιαζει να ειμαι ευτυχισμενη και στο μυαλο μου να μην υπαρχουν. Βαρέθηκα επειδη ειμαι ευαισθητη να ειμαι το θυμα μεσα σε μια κοινωνια με αρπακτικα. Δε θα γινω εγω αρπακτικο ποτε, γιατι δεν το επιτρεπει η ψυχη μου. Μπορω να γινω ομως ενα με την καλυτερη εκδοχη του εαυτού μου, δηλαδη δυναμικος πολεμιστης. Εχω παθει ανοσια απο παρασκηνια, κουτσομπολια, πισωπλατες μαχαιριες, κοροϊδία, κριτικες. Εχω περασει χρονια απο τη ζωη μου μεσα στην στεναχώρια γιατι ενιωθα οτι δεν αξιζω. Φτανει πια.. [Τα λεω για να τα ακουω, ελπιζω να τα κανω. ]