ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν απο μικρή ήμουν κάπως παράξενη, και δεν το έχω πάθει τον τελευταίο καιρό. Συνέχεια κάνω όνειρα, και ζω στον δικό μου κόσμο, φαντάζομαι πράγματα συνέχεια, και έχω φτιάξει μια δική μου πραγματικοτητα στο μυαλό μου, που ξέρω οτι δεν ισχύει, αλλα μου δίνει κουράγιο. Κοιμάμαι ελάχιστα, και συνέχεια περπαταω μες στο σπίτι ακούγοντας μουσική. Την μια είμαι είμαι μες στην δυστυχία και την αλλη χαρούμενη. Σε πιο μικρή ηλικία έλεγα τόσα ψέματα, που ουτε εγώ μπορούσα να διαχειριστώ. Υπήρξε μια περίοδος στην ηλικία το 16 που έβλαπτα τον εαυτό μου σωματικά χωρις να υπάρχει λόγος. Δεν σταματάω να σκέφτομαι, φτιάχνω καταστάσεις στο μυαλό μου που δεν ισχύουν. Κοιτουσα βίντεο απο παιδιά που υποφέρουν και ξεκίνησα να κλαίω, και σκεφτόμουν οτι ήμουν εγω σε αυτήν την κατάσταση και διάφορα. Δεν καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει. Οι άλλοι με θεωρούν απολύτως φυσιολογική, γιατί ξέρω να διαχειρίζομαι την κατάσταση μου οταν έρχομαι σε επαφή με άλλους ανθρώπους. Μερικές φορές δεν μπορούσα να διαχειριστώ τα νεύρα μου όταν τσακωνομουν με τα αδέρφια μου η τους γονείς μου, και έκανα σκέψεις και πράξεις που ξεπερνούσαν την λογική, αυτό το έχω ξεπεράσει πλέον και κραταω πολύ καλή σχέση με την οικογένεια μου. Είμαι πολύ ευγενική στους άλλους, και συμπονετική στους συνανθρώπους μου που το έχουν ανάγκη, παντα ένιωθα σαν υποχρέωση να βοηθαω τους ξένους, αλλά οχι τον ίδιο μου τον εαυτό. Η διάθεση μου μπορεί να χαλάσει σε Δευτερόλεπτα, π.χ για παράδειγμα μπορεί να δω κάποιον άστεγο στον δρόμο και μόλις γυρίσω σπίτι, να ξεκινησω να κλαίω. Παίρνω πολύ σοβαρά οτιδήποτε μου πούνε, μια φορά επειδή μου ειχε πει ένας οτι πρέπει να χάσω κιλά και τέτοια, εγώ ξεκίνησα μια δίαιτα που μόνο φυσιολογική δεν ήταν, όταν έτρωγα καταλάθος κατι παραπάνω, πήγαινα και ανάγκαζα τον εαυτό μου να κάνει εμετό, όταν τελικά έχασα τα κιλά που ήθελα, λέω δεν με ενδιαφέρει και ξεκίνησα να τρώω σαν γουρούνι. Είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που μιλάω (έστω γράφω ανώνυμα) για αυτό, και μπορώ να πω πως νιώθω μια ανακούφιση.