ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όπου τα στερεότυπα είναι τέτοια οπου μια γυναίκα πρέπει να έχει παντρευτεί μέχρι τα τριάντα της χρόνια,να έχει κάνει και ενα παιδί ή τουλαχιστον να έχει μια σοβαρή σχέση κλπ κλπ.ειναι ότι πιο ψυχοφθόρο μπορεί να ζει ενας νέος ανθρωπος.Δεν έρχονται όλα στη ζωή κατά παραγγελία.Και αν οι προηγούμενες επιλογές μας που επηρεάζουν το σήμερα αποδείχθηκαν στην πορεία λανθασμένες,ανθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε...Δεν θα απολογηθώ πουθενά..πολλές φορες ομως Ειλικρινα ΠΝΙΙΙΓΟΜΑΙ......Όσο και αν προσπαθείς να ξεφύγεις δεν μπορεις.Το Βλεπεις παντού.Σε κολλητές από τα παιδικά σου χρόνια,σε συναδέλφους,σε συγγενείς..που άλλοι θα στο πουν ανοιχτά και άλλοι όχι, ομως ξέρεις ήδη πολυ καλά πως σκέφτονται.Το Βλεπεις στον τρόπο που σε κοιτάζουν και σε αντιμετωπίζουν μερικές φορες.Εγω εχω όνειρα για μένα...Θελω να συνεχίσω περαιτέρω τις σπουδές μου,και αν ταυτόχρονα βρω και έναν σύντροφο που θα με εμπνέει,θα με υποστηρίζει και θα με σεβεται θα ειμαι μαζι του και στην πορεία θα έκανα και την δίκη μου οικογένεια.Αγαπώ πολυ τη συμβίωση όπως αγαπώ παρα πολυ και τα παιδιά.Αυτό που δεν αντέχω ομως είναι οι συμβιβασμοί για λαθος λόγους, όπως για παράδειγμα με ανθρώπους που δεν ξέρουν να σέβονται.Ειχα έναν τέτοιο κάποτε με φουλ ανασφάλειες και κόμπλεξ δέκα χρόνια μεγαλύτερο που τοτε αγνοούσα όχι μόνο την λέξη"χειριστηκοτητα" αλλα και την έννοια της.Βλέπω τέτοιες σχέσεις τριγύρω μου και αν και δεν με αφορά το τι κάνει ο καθένας στη ζωή του,προσωπικά το θεωρώ ότι χειρότερο το να αναλώνεσαι και να τσαλακώνεται από τον φόβο της μοναξιάς σου.Από την άλλη βλέπω ζευγάρια με σεβασμό και κοινές αξίες που τα χαιρομαι..Η μοναξιά μπορεί να είναι όντως δύσκολη πολλές φορες,αλλα χίλιες φορες μπορεί να αποδειχθεί καλύτερη από το να είσαι με τον λαθος άνθρωπο για τους λαθος λόγους.Θέλω να φυγω από δω.Αλλα στις μέρες μας οι επαγγελματικές ευκαιρειες είναι ελάχιστες.Θα μου πείτε ο μόνος δρόμος είναι είτε να βρεις τον τρόπο να το κανείς είτε να συμβιβάςτεις και να κλείσεις τα αυτιά σου.Ομως μόνο οταν κάποιος έχει μεγαλώσει σε μια μικρή κοινωνία μπορεί να καταλαβει πόσο δύσκολο είναι στην πράξη να ξεφύγεις από όλο αυτό.Εχεις μαθει να καλημερίζει σ παντα με χαμόγελο.Να δίνεις τόπο στην οργή γιατι εντάξει μωρε μην χαλάμε τις καρδιές μας, γνωριζόμαστε μια ζωή.Δεν αξίζει.Και άλλες τόσες αρλούμπες.Ευτυχώς εχω ζήσει και εκτός αυτής της μικρής κοινωνίας οταν σπούδαζα κάτι που με έκανε να σκεφτομαι πιο ανυχτομυαλα και ευτυχώς εχω κινητοποιηθεί ως προς το να αλλάξω ότι δεν μου αρεσει.Δεν ξερω ακριβώς πως θα τα καταφέρω αλλα δεν το βάζω κάτω.Για να μην παρεξηγηθώ εντελώς ομως οφείλω να πω ότι η μικρή κοινωνία μερικές φορες έχει και τα θετικά της και φυσικά υπάρχουν και αξιόλογοι ανθρωποι.Ομως αυτή τη στιγμή αναφέρομαι σε στερεότυπα και συμπεριφορές απέναντι σε ανθρώπους που σκέφτονται ή πράττουν διαφορετικά από αυτούς.