ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν τελείωσα από φοιτήτρια βρήκα εργασία σε μια εταιρία και συνολικά είχα 10 χρόνια παρουσίας εκεί. Είχα αναπτύξει καλές και ευγενικές σχέσεις με όλους, δεν έθιξα ποτέ κανέναν, δεν είπα κουβέντα για κανέναν, δεν συμμετείχα ποτέ σε κουτσομπολιά και έριδες, γενικά σαν άνθρωπος κοίταζα και κοιτάω να κάνω τη δουλειά μου ήσυχα, με σεβασμό και καλή διάθεση. Οι ανώτεροί μου ήταν ευχαριστημένοι από την δουλειά μου και την στάση που κρατούσα και μου το αποδείκνυαν με εξίσου καλή διάθεση. Εξάλλου δούλευα ακόμη και στο σπίτι για να καταφέρω να έχω μια ικανοποιητική απόδοση των στόχων. Αυτή η δουλειά μου έδωσε τη δυνατότητα να βάλω δυο φράγκα στην άκρη και να καταφέρω αργότερα με τον πλέον άντρα μου να αγοράσουμε ένα μικρό διαμέρισμα. Όλα καλά ως εδώ.Απολύθηκα πριν 5 μήνες. Και η αιτία μείωση προσωπικού λόγω κρίσης. Η αποζημίωση ψίχουλα. Ευτυχώς που δουλεύει ο άντρας μου. Λέμε δόξα τω Θεώ. Τα έξοδα πολλά, σκέψη για παιδί έχει μπει σε αναμονή,δεν μένει τίποτα στην άκρη και μετράμε και το κάθε ευρώ.Και ευτυχώς που ξεχρεώσαμε το σπιτάκι μας. Και οι γονείς μας ίσα που τα βγάζουν πέρα ως χαμηλοσυνταξιούχοι, δεν θα τους επιβαρύναμε ποτέ.Ξέρω πως πολλοί θα με κατακρίνουν ίσως για αυτό που θα γράψω ακολούθως, αλλά είναι στιγμές που μου λείπει πολύ το να αγοράσω κάτι για εμένα όπως παλιά, π.χ. ένα ζευγάρι παπούτσια καινούρια, ένα όμορφο φόρεμα, μια τσάντα. Δεν είναι ότι δεν μου δίνει λεφτά ο άντρας μου. Είναι πως δεν θέλω εγώ να του ζητήσω, δεδομένου πως είναι τόσο δύσκολες οι εποχές. Αν είχα τη δική μου δουλειά, ίσως να αγόραζα και κάτι για τον εαυτό μου. Όμως πλέον σκέφτομαι το καλό ΜΑΣ, το πως θα κινηθεί το σπίτι μας. Ο ίδιος επιμένει να μου αφήνει ένα μικρό πόσο το μήνα για τέτοιες αγορές δικές μου, και προτιμά να μην αγοράζει ο ίδιος πράγματα για τον εαυτό του. Εννοείται πως τα λαμβάνω υπόψη μόνο για τα θέματα του σπιτιού. Αλλιώς δεν βγαίνουμε πέρα. Και εννοείται έχουμε μειώσει κατά πολύ εξόδους κλπ. Ελάχιστα πράγματα. Ίσα ίσα για κοινωνικές υποχρεώσεις.Θυμάμαι όμως την περίοδο εκείνη όταν είχα αρχίσει να δουλεύω με ικανοποιητικά λεφτά που έκανα δώρα στον εαυτό μου και ένιωθα πολύ όμορφα. Τότε που μπορούσα να αγοράσω και ένα ζευγάρι δερμάτινα ακριβά παπούτσια με λεφτά που τα είχα βγάλει με κόπο και δουλειά αξιοπρεπή. Και ένιωθα καλύτερα στην ψυχολογία μου. Και ποτέ δεν ήμουν ο τύπος της φίρμας, απλά έκανα κάποιες όμορφες και άνετες αγορές σε σχέση με τώρα, προσπαθώντας να στηρίζω τις ελληνικές εταιρίες. Τώρα πλέον προσπαθώ να διατηρώ όσο καλύτερα τα παλιά μου πράγματα και να είμαι πάντοτε περιποιημένη όσο μπορώ για τον άντρα μου πρωτίστως αλλά και για εμένα την ίδια. Ίσως σε αυτά τα θέματα με νιώσουν οι γυναίκες καλύτερα. Απλά έτυχε μόλις να περάσω μια βόλτα από την κεντρική αγορά της πόλης μου και να δω κάποια πράγματα στις βιτρίνες που μου άρεσαν πάρα πολύ. Αλλά αξίζουν όσο το σύνολο των λογαριασμών του σπιτιού μας. Οπότε έκανα πως δεν τα είδα κι έφυγα.Με έπιασε μια πίκρα, ένα παράπονο, σαν μικρό παιδί. Λαχτάρησα δυο τρία πράγματα, όπως το παιδάκι λαχταρά ένα όμορφο παιχνίδι. Στις ''ένδοξες'' εποχές που ζήσανε οι μεγαλύτεροι από εμένα θα ακουγόταν αστείο το ποσό που ήθελα να έχω σήμερα μέσα στην τσέπη μου για να τα αγοράσω. Σήμερα όμως φαντάζει μεγάλο.Ξέρετε τι...γέμισαν τα μάτια μου δάκρυα. Όχι για τις γόβες που δεν πήρα. Για την κατάσταση στην οποία ζούμε, κι ας υπήρξαμε πάντοτε άτομα με θέληση για δουλειά και προσφορά. Σκέφτομαι όμως τον άντρα μου σε λίγο που θα γυρίσει από τη δουλειά και θα αναζητήσει το χαμόγελό μου για να τον ξεκουράσει. Γι αυτό τα εξομολογήθηκα σε εσάς εδώ, για να μπορέσω τώρα να πάω να πλύνω το πρόσωπό μου, να χτενίσω τα μαλλιά μου, να βάλω λίγο άρωμα και να συνέλθω από την θλίψη που βίωσα σήμερα.Καλό σας μεσημέρι.Μια άγνωστη, κάπου στην ελληνική επαρχία