ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες το βράδυ βρεθήκαμε με δυο φίλους και λέγαμε διάφορα. Έπεσε η κουβέντα σε ακραίες καταστάσεις και πως θα μπορούσαμε να τις αντιμετωπίσουμε. Μιλήσαμε για τον φασισμό και για το τι ζήσανε άλλοι άνθρωποι στο παρελθόν εδώ και σε άλλες χώρες. Και αναρωτηθήκαμε ποιόν θα εμπιστευόμασταν αν κινδύνευε η ζωή μας. Τρομάξαμε γιατί συνειδητοποιήσαμε πως δεν είναι αυτονόητο πως εμπιστευόμαστε σε ακραίες καταστάσεις τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας. Είτε είναι αυτοί γονείς, αδέρφια, είτε σύντροφοι. Σε άλλους λείπει το ηθικό ανάστημα, σε άλλους το θάρρος και μερικοί χάνουν την ψυχραιμία τους με το παραμικρό και δεν μπορείς να βασιστείς πάνω τους. Μετά αναρωτηθήκαμε αν ήμασταν καταζητούμενοι από το καθεστώς και αν όποιος μας κάρφωνε έπαιρνε πολλά χρήματα, πόσο σίγουροι θα νιώθαμε με τους συγκεκριμένους ανθρώπους δίπλα μας. Ο ένας ο φίλος σκέφτηκε λίγο και είπε πως αν ήταν έτσι θα έφευγε από το σπίτι γιατί η γυναίκα του έχει μεγάλη αδυναμία στα λεφτά και δεν θα ένιωθε σίγουρος. Και αναρωτιέμαι, τι ανθρώπους βάζουμε στη ζωή μας και με ποια κριτήρια.