ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα η υγεία της γιαγιάς μου επιδεινωθηκε. Εδώ και 1 χρόνο χρησιμοποιεί οξυγονο 8 ώρες την ημέρα για να μπορεί να κινείται τις υπόλοιπες. Πάντα ήταν ευλιστη, δεν καθόταν και έκανε πάντοτε δουλειές μέχρι τώρα. Τις τελευταίες μέρες παραπονιοταν ότι έχει δυσπνοια και όντως την άκουγα που έβαλε και "σφυριζε" η αναπνοή της οταν περνουσε. Σήμερα όμως το πραγμα δυσκόλεψε, όταν γυρισα απο τη δουλειά μου οι γονείς μου είπαν ότι θα την παμε στο νοσοκομείο. Τα πραγματα δυσκολα... Τα μάτια της είχαν πρηστει κ δυσκολευοταν να παρει απίστευτα αναπνοή. Κάπου εκεί αποδέχτηκαν ότι ήρθε εκείνη η ώρα... και φοβόταν δεν ήθελε να πεθανει... Κάπως σαν να παρακαλαγε. Ήταν απίστευτο συναίσθημα να της λέω πως θα γίνει καλά ενώ δεν το πιστευα. Τελικά φτάσαμε στο νοσοκομείο. Την κράτησαν στα επείγοντα χωρις να μας λένε τι συμβαίνει. Την μετέφεραν σε θάλαμο... Δεν έχω ιδέα τι θα γίνει μετά... Πάντως 3 μερες πριν είδα στον υπνο μου κολυβα και μνημόσυνο. Λυπάμαι τόσο για τη φθαρτοτητα μας. Δεν μπορώ να το αποδεχθώ... Φοβαμαι.