ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν είμαι 17 (κοπέλα) και δεν μπορώ άλλο να ζω σε αυτή την κατάσταση....Η οικογένεια μου είναι ότι να ναι και δεν λέω ότι να ναι με την έννοια ότι δεν μου αγοράζουν πράγματα και αυτά που ισχύει και αυτό αλλά γενικά είναι πολλά θέματα...Ας τα πάρουμε από την αρχή έχω μια μεγαλύτερη αδερφή 19 ετών με ήπια νοητική υστέρηση...και μια μικρότερη αδερφή 11 ετών...γενικά όσο μεγάλωνα η ζωή μου ήταν τόσο απαίσια βία λεκτική και σωματική κάθε μέρα...και γενικά έχουν γίνει πολλά άσχημα περιστατικά με την μάνα μου που πραγματικά δεν έχουν λογική γενικά η γυναίκα έχει ψυχολογικά....αφού μικρή όταν δεν έκανα ότι ήθελε με κλείδωνε έξω από το σπίτι και δεν με άφηνε να μπω..και επίσης δεν μου έδινε να φαω επειδή δεν έκανα ότι ήθελε και πολλά άλλα άσχημα περιστατικά...και ολα αυτά τα χρόνια δεν καθαρίζει καθόλου το σπίτι και όλο είναι μέσα στην βρώμα...ποτέ δεν μπορούσα να φέρω φίλες μου στο σπίτι μόνο και μόνο από ντροπή...είχα προσπαθήσει και εγώ να το καθαρίσω αλλά είναι τόσο άσχημη η κατάσταση που δεν γίνεται τίποτα...ο μπαμπάς μου δουλεύει 2 δουλειές και αυτή τα ξύνει όλη μέρα και δεν γουστάρει λέει να δουλέψει λέει έχει το μαλακα να της τα προσφέρει ολα..και γενικά η κατάσταση είναι πολύ άσχημη....γενικά και οι δύο γονείς μου δεν έχουν και ιδιαίτερη λογική και να πω την αλήθεια είμαι η μόνη με λογική εδω μέσα και όταν προσπαθώ να μιλήσω για όλα αυτά τα θέματα γιατί δεν αντέχω άλλο ο μπαμπάς το μόνο που λέει είναι πάλι αρχισες την γκρίνια κλπ και γενικά είναι τόσο πολλα τα θέματα που δεν μπορώ άλλο εδω..δεν έχω λεφτά να φτιάξω τον εαυτό μου και έχω και κατάθλιψη με ολα αυτά και απλά δεν μπορώ άλλο...είχα σκεφτεί από καιρό να μιλήσω σε κάποια υπηρεσία αλλά δεν θα ήθελα να ζήσω σε κάποιο ορφανοτροφείο αλλά δεν αντέχω και άλλο...οπότε η μόνη μου επιλογή είναι να πάω 18 να βρω μια δουλειά να μαζέψω κάποια χρήματα και να φύγω αλλά δεν μπορώ να κάνω άλλη υπομονή είναι τόσο άσχημη η κατάσταση