1.4.2018 | 09:24
υποτιμηση νοημοσυνης...
μιλουσα με καποιον στο ιντερνετ για μηνες. δεν ειχαμε βρεθει απο κοντα.μενουμε σε διαφορετικες πολεις(3 ωρες αποσταση). ενω στην αρχη δεν ηθελα ν ασχοληθω σοβαρα η επιμονη του και ο τροπος του με εκανε και αρχισα να το σκεφτομαι διαφορετικα. μολις μπηκα στο τρυπακι να τον σκεφτομαι κτλ ξαφνικα αρχισε να αραιωνει αυτος...ε λεω οκ θα βρηκε καμια αλλη εκει που ειναι δεν εγινε κατι στο κατω κατω και μεταξυ μας. με απεφευγε με δικαιολογιες κι ετσι σταματησα να ασχολουμαι. περασαν 2 μηνες μεσα στους οποιους εγιναν διαφορα και περασα πολυ δυσκολα με την υγεια μου και τη δουλεια. ηξερε οτι τραβουσα ζορια αλλα ηταν εξαφανισμενος. μετα απο δυο μηνες λοιπον μου στελνει μηνυμα....δεν απαντησα. προχτες παλι τα ιδια...με σκεφτεται λεει και τριχες κατσαρες...-αμα εφαγε ακυρο απο αλλη ειπε να γυρισει στο παιχνιδακι απ το ιντερνετ-δε βρηκε τιποτε αλλο οποτε τι χες γιαννη τι χα παντα-ειχε διακοπει και το ποδοσφαιρο οποτε βαριοταν ...τι αλλο να σκεφτω πια? για ποσο χαζο τον περνας τον αλλον οταν τον αποφευγεις συστηματικα και μετα οτι θυμασαι χαιρεσαι? φταιω εγω μετα να τον πατησω ενα σιχτιρισμα? τελος παντων μερες που ειναι δε θα ασχοληθω...ο καθενας οπως στρωνει κοιμαται αγορινα!