ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι χωριό.. Το 23ο Πάσχα της ζωής μου λουσμένο από μικρές βαθιά ελληνικές οικογενειακές στιγμές. Έχω σχέση με τ' αγόρι μου (μόνιμος κάτοικος του διπλανού χωριού) κοντά πέντε χρόνια τώρα. Έχω περίπου 6-7 μέρες που τον έχω σ' απόσταση γιατί τσακώθηκαμε για έναν αρκετά σοβαρό λόγο που έχει να κάνει με τη διαχείριση του θυμού και τα λόγια που λέει όταν θυμώνει. Συνεπώς, είμαι αναμενόμενα ψυχρή, απόμακρη και λακωνική στα ερωτολογα.Χτες, που λες, δεν ανταλλάξαμε ευχές λόγω κακής συγκυρίας, αλλά ήταν περίεργο που μέχρι και σήμερα το πρωί δεν είχε δώσει σημάδι ζωής. Αυτός μετανιωμένος καθώς είναι μου στέλνει κάθε μέρα όλη την ημέρα για να με πλησιάσει. Ε, κάποια στιγμή προς το μεσημέρι μιλήσαμε στο τηλέφωνο και τον ρώτησα ψιλοενοχλημενη - με το κλασικό ύφος (και το ανάλογο ειρωνικό ηχόχρωμα στη φωνη) της γυναίκας που κρατάει πείσμα, αλλά θέλει κι ο άλλος να κυνηγήσει λίγο ακόμα (badass)- που χάθηκε. -Ρε, μου λέει, να.. Κάποιος είχε δέσει ένα σκυλί με κοντοσχοινο κοντά στον δρόμο και το είχε παρατήσει. Κάλεσαν την αστυνομία γιατί έγινε καταγγελία και επειδή το έμαθα πήγα να δω τι έγινε. Η αστυνομία δεν έκανε τίποτα και το άφησαν εκεί. Ε, και το πήρα εγώ, το ταισα, το πότισα. Είναι μεγάλο και όμορφο σκυλί. -Το παράτησαν σίγουρα ή το είχαν απλά δεμένο; -Το παράτησαν, ρε. Αφού το είχαν δεμένο και ίσα που μπορούσε να κουνήσει το κεφάλι. -Θα το κρατήσεις; -Τι να κάνω, θα το κρατήσω.. Κρίμα είναι. Δεν είναι μικρό, αλλά είναι μεγάλο, ωραίο σκυλί. Δεν άντεξα, τον συγχωρησα. Ε, και μου ξέφυγε ένα "Σ' αγαπώ πολυ".