ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

"Θα μεγαλώσεις και θα ανοίξεις τα φτερά σου, θα γυρίσεις ολόκληρο τον κοσμο.. " άκουγα να μου λέει πάντα η μάνα μου από όταν ήμουν μικρουλα.. Και μεγάλωσα και έφτασα 23.. και όχι μόνο δεν άνοιξα τα φτερά μου αλλά μάλλον αυτά κόπηκαν κάπου στην πορεία.. Παλιότερα οταν τελείωσα το σχολείο δεν είχα αρκετα χρήματα να κάνω αυτό που αγαπώ, ταξίδια δηλαδή. Στη συνέχεια ενω σπουδαζα έπρεπε, να βρω δεύτερη και τρίτη δουλειά για να συντηρήσω το σπίτι μας καθώς είμαστε οι δυο μας και λόγω ενός προβλήματος υγειας η μαμά μου σταμάτησε να δουλεύει.. Οπότε δεν είχα χρόνο να κάνω αυτό που αγαπώ.. Σήμερα, εχω αποφοιτήσει και μετά από μια εξαντλητική περίοδο που δούλευα 14 ώρες την ημέρα 7 μέρες την εβδομάδα, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έχω και χρήματα και χρόνο για να κάνω αυτό που αγαπώ.. Αλλά όχι, ούτε τώρα μπορώ γιατί δεν ειναι δυνατόν να λείψω ούτε 3 μέρες χωρίς να νιώθει ανασφάλεια ότι μπορεί κάτι να τύχει.. Η μάνα μου είναι για μένα θησαυρός και πάντα ήταν ο πιο ανεξάρτητος και δυναμικός άνθρωπος που ξέρω.. και τώρα δείχνει αδυναμία και εγώ δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό.. δεν μπορώ να ζήσω αυτα που θέλω δεν μπορώ να κάνω τίποτα στη ζωή μου γιατί μόνη της δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα τοσο οικονομικά όσο και συναισθηματικά.. και ντρέπομαι που το λέω αλλά νιώθω ότι ο χρόνος περνάει και δεν ζω... Ίσως ειναι εγωιστικό, αλλά νιώθω φυλακισμένη...