ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όπως σχεδόν καθε εβδομάδα μπαίνω στο κτελ. Πήρα το βραδινό αυτή τη φορά η εργασία με την φίλη μου κράτησε παραπάνω απότι περίμενα. Ευτυχώς ειναι άδειο και ο καθένας κάθετε μόνος του. Πίσω μου μια όμορφη ξανθουλα που πιάσαμε για λίγο την συζήτηση όταν μπήκε στο λεωφορείο και δεξια και μπροστά μου κάθονται αλλες δυο κοπέλες και ένα αγόρι. Ξεκινάει το κτελ και κάνει στάση έξω απο την αθήνα. Ανεβαίνουν τρεις τύποι, εμφανισιακά απο αυτους που βλέπεις και λες αυτοι θα με κλέψουν. Φασαρία και γέλια όταν μπαίνουν. Περνάει καμιά ώρα. Εγω εχω απλωθεί και ακούω μουσική στη κοσμάρα μου. Ένα χέρι με ξυπνάει και μου λεει "Να κάτσω;". Ήταν ενας απο αυτους που μπήκαν πριν. Το αγόρι που καθόταν στα δεξιά μου τον κοίταξε το ίδιο ύποπτα με εμένα. Φρικάρω για λίγο. Δεν θελω να κάτσει δίπλα μου. Ειναι πραγματικα αδειο το κτελ. Του λεω ναι. Κάθεται και απλώνεται. Με κολλάει στο τζάμι και δεν έχω χώρο ουτε να αναπνεύσω. Δεν δίνω σημασία όμως συνεχίζω να ακούω μουσική. Οι σκέψεις μου εκείνες τις στιγμές ήταν "Να μαζέψω την τσάντα και το κινητό μου. Δεν θελω να με κλέψει".Μετά απο δυο λεπτά προσπαθεί να μου πιάσει την κουβέντα. Με ρωτάει που είμαστε, πως με λενε, απο που είμαι κτλπ. Απαντάω μονολεκτικά χωρις να τον ρωτάω πραγματα για εκείνον. Σκεφτόμουν προσπαθεί να με κάνει να ξεχαστώ για να με κλέψει. Εκείνη την ώρα μου στέλνει μήνυμα το αγόρι μου και το διαβάζω. Το ίδιο κανει και εκείνος και μου λεει ποιος ειναι αυτός; Του απαντάω μπας και ξεκολλήσει απο πάνω μου όμως δεν πτοήθηκε. Για αλλες 2 ώρες τον είχα να με σκουντάει καθε τρεις και λίγο για να βγάλω τα ακουστικά. Μετα απο τρεις στάσεις οι μπροστινές θέσεις άδειασαν και σηκώθηκα να κάτσω μπροστά. Όταν έφυγα εγώ έφυγε και αυτός να παει στην παρέα του. Δεν έχω αισθανθεί ξανα τοσο άβολα.