ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα δώσει αίμα και ήταν ένας πατέρας ο οποίος έδωσε και αυτός αίμα, είχε μαζί και τα παιδάκια του. Κάποια στιγμή όταν η γιατρός ήταν ελεύθερη πήγα και της μίλησα για ένα δικό μου πρόβλημα υγείας να μου δώσει συμβουλές κτλ. Όπως συζητούσαμε, ακούγεται ένας δυνατός θόρυβος. Η γιατρός φωνάζει δυνατά "τι έγινε ρε παιδιά;" και τρέχει γρήγορα. Γυρίζω πίσω και είχε πέσει από την καρέκλα ο πατέρας λιπόθυμος. Τρέχουν όλοι οι γιατροί πάνω του. Φωνές και πανικός, όλοι σε εγρήγορση. Του είχε γυρίσει η γλώσσα. Εκείνος κάποια στιγμή σαν να φώναζε, μάλλον προσπαθούσε να πάρει αέρα. Οι γιατροί μάλλον τον χτυπούσαν στο θώρακα, πιθανόν να του έκαναν συμπιέσεις αλλά δεν θα ανταποκρινόταν, δεν ξέρω δεν έβλεπα καλά ούτε ρώτησα, αλλά ακούγονταν πολύ δυνατοί χτύποι, σαν να χτυπάς κάποιον. Της μία γιατρίνας πήγε να της κόψει το δάχτυλο, η άλλη πήγε να πάθει εγκεφαλικό και ο ένας μετρούσε την πίεση του άλλου. Παιδιά, οι γιατροί είχαν πανικοβληθεί κυριολεκτικά. Άσε, υπήρχαν και τα παιδάκια δίπλα του, περιττό να πω ότι έκλαιγαν και αυτά τρομαγμένα και έλεγαν "εμείς τώρα τι θα κάνουμε", φυσικά τα διώξαμε από το χώρο. Ευτυχώς όμως, τέλος καλό και όλα καλά, βρήκε τις αισθήσεις του, μίλησε και στα παιδάκια του και τον πήρε το ασθενοφόρο. Μετά οι γιατροί μίλησαν και σε μας τους υπόλοιπους αιμοδότες, να μας καθησυχάσουν και μας είπαν πως όταν κάποιος είναι λιπόθυμος το σώμα του έχει διπλάσιο βάρος γι' αυτό και ακούστηκε πολύ δυνατά, ήταν και αυτός ψηλός και μεγαλόσωμος. Αυτό υποτίθεται ήταν ένα απλό περιστατικό. Φανταστείτε στα υπόλοιπα. Απλά ήθελα να πω ότι οι γιατροί, οι νοσηλευτές και λοιποί παρόμοιοι είναι ΉΡΩΕΣ! Πραγματικοί ήρωες! Όχι ότι δεν ήξερα πως σώζουν ζωές αλλά άλλο να το ακούς και άλλο να το βλέπεις μπροστά σου. Να βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια, πως δίνουν έναν κυριολεκτικό αγώνα για να τον κρατήσουν ζωντανό. Τους βλέπεις και τους θαυμάζεις ενώ εσύ μπροστά τους νιώθεις άχρηστος. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και ευχαριστούμε που υπάρχετε!