ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδί μου.. κοίτα..Εγώ ήθελα να σου μάθω πολλά. Για την ζωή, τους ανθρώπους, το θέατρο, τα βιβλία...και άλλα τέτοια.Όπως γίνεται συνήθως στις ταινίες που σου μάθανε τον έρωτα. Να ζήσουμε συναρπαστικά, να κάνουμε άγριο σεξκαι να γελάμε με τ’ ανθρωπάκια λέγοντας αστεία που θα καταλαβαίνουμε μόνο εμείς. Να σου πουλάω μούρη αλλά να μην ψαρώνεις και να με γειώνεις με μια ατάκα του τύπου: “Χέσε μας ρε μωρό μου,σε ξέρω καλύτερα κι απ’ την παλάμη μου.”Να καθόμαστε στο κρεβάτι τα μεσημέριαεσύ να κοιμάσαι κι εγώ να διαβάζω τα δικά μου. Να πίνουμε καφέ και να παίζουμε τάβλι σε κάποιο μπαλκόνι με θέα άλλα μπαλκόνια, κάποιο μεσημέρι κάποιου καλοκαιριού τότε που η ζέστη λιώνει τους δείκτες των ρολογιών και οι ώρες περνάνε απαρατήρητες. Αλλά ρε γαμώτο ήταν λάθος το timing κι εγώ είχα τα δικά μου, μαλακίστηκα, αντέδρασα ανώριμα.Και μάλλον δεν είμαστε και όσο ενδιαφέροντες νομίζουμε εν τέλει.Κι ίσως θα ‘πρεπε να συμβιβαστούμε μ’ αυτό. Ίσως κι όλες οι σχέσεις να ‘ναι έτσι. Άλλες περισσότερο κι άλλες λιγότερο. Ίσως να κάνουνε κι όλα τον κύκλο τουςΚαι -χαίρω πολύ- πρέπει να δεχτώ την πραγματικότητα ως έχει και βάση αυτής να πορεύομαι...Μα να.. είναι αυτή η περίεργη σχέση μου με το τέλος.Οποιοδήποτε τέλοςπου ποτέ δεν μπόρεσα να χωνέψω.. Πόσο μάλλον όταν δεν υπήρχε καν αρχή.