ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας... ένιωσα τόσο την ανάγκη να μιλήσω κάπου...Είμαι δύο χρόνια μαζί με το πιο όμορφο πλάσμα, το πιο υπέροχο άτομο και σήμερα τα πράγματα ξέφυγαν. Δεν ειπε"χωρίσαμε" αλλά με αυτά που είπε απ έξω απ έξω, ήταν σαν να ήθελε να πει απλα ΤΈΛΟΣ.Εμείς μείναμε στο ίδιο σπίτι πολύ νωρίς, λιγότερο από μισό χρόνο. Είπαμε το σ'αγαπάω ΕΠΊΣΗΣ νωρίς,κάναμε έρωτα ΕΠΊΣΗΣ πολύ νωρίς και όταν έφτασε η στιγμή να φύγει να σπουδάσει μου έδωσε την επιλογή να τον ακολουθήσω. Ήρθαμε λοιπόν μαζί σε αυτήν την πόλη,μένουμε μαζί, σπουδάζει κι εγώ δουλεύω Και εγώ φέρθηκα στον πιο Καλό άνθρωπο, τον άνθρωπο μου άσχημα. Δημιούργησα μια καλή ρουτίνα στην σχέση μας ,Ζήλια σε τεράστιο βαθμό..ΠΟΛΥ πιο πανω απο τα όρια, γκρίνιες, απαιτήσεις, Κακή συμπεριφορά γενικότερα... αντιμιλούσα και ήθελα πάντα να μιλάω τελευταία. Ως αποτέλεσμα τόσης γκρίνιας τόσους μήνες εκ μέρους μου έφτασε στο αμήν. Κι εδώ έρχομαι εδώ που λεω"Ποτέ μην θεωρήσεις κάποιον δεδομένο". Σήμερα τσακωθηκαμε πολύ άσχημα,μου είπε να φύγω από το σπίτι 3 ώρες και μετά να γυρίσω ως τιμωρία, γύρισα και έκανε πάλι για χιλιοστή φορά του κεφαλιού μου με αποτέλεσμα να αλλάξει κωδικούς σε κινητό,υπολογιστή, να κοιμάμαι στον καναπέ,να τον αποκαλώ μόνο με το όνομα του και να μου λέει πως σε 1,5 μηνα απο τώρα που είναι η πρακτική του και θα χρειαζόταν να φύγουμε πάλι πως όταν φτάσει εκεινη η μέρα θα τελειώσουμε. Μέχρι εκείνη τη μέρα ομως θα σβήσει οτι είχαμε μαζί και θα κοιμάμαι στον καναπέ ΧΩΡΊΣ χάδια,φιλιά?σ'αγαπάω... Και πώς τελειώσαμε τώρα και μπορεί να κάνει ότι θέλει με αλλη κοπέλα. Και μου ανακοίνωσε σήμερα πως θα βγει βόλτα. Είμαι αχάριστη Δεν χρειάζεται να μου το πείτε. Αλλά πως διορθώνεται ολο αυτο; Πώς θα κρατήσω ΔΊΠΛΑ μου τον άνθρωπο που αγαπάω ; Νιώθω αβοήθητη...