ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον...θελω να χωρίσω αλλα φοβάμαι...και δεν ξέρω ακριβώς τι φοβάμαι...δεν ειναι οτι δεν μπορω να μείνω μονη μου παντως...Είμαι 19 χρόνων και έκανα το λάθος και ονειρεύτηκα μακρινό μέλλον με το αγορι μου (γάμο,οικογένεια,γνωριμία γονιων) και οι δυο βασικα το εχουμε συζητήσει(λιγο πλακα ,λιγο αλήθεια) με αποτέλεσμα να μην μπορώ να φανταστώ την ζωη μου χωρις αυτόν...Ενα χρόνο τα έχουμε(τίποτα) και άρχισε να με εκνευρίζει...ισως φταίω και εγώ που ειμαι μικρή η άπειρη σε σχέσεις και βγαζω συμπεράσματα εύκολα...πάντως με άλλον άντρα δεν μου βγαίνει να παω παρα μονο για αντίδραση...(πολυ ωριμο) Ίσως δεν θέλω να τον χωρίσω και απλα το δραματοποιώ επειδή με γράφει λιγο και με φέρεται σαν να ειμαι μικρο σνομπαρει τα γουστα μου ,την παρεα μου...ειναι 24 αυτος...αλλα οσες φορες εχω βγει μαζι του και την παρέα του ηταν οτι πιο καφρικο εχω δει δεν θα πω λεπτοΜΈΡΕΙΕΣ...