ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα σας. Ο φιλος μου παιρνει ηπια αντικαταθλιπτικα 3 χρονια τωρα και καποιες φορες ειναι ευεξαπτος αλλα οταν καθομαι και του συζηταω χαλαρωνει. Αυτο ξεπερνιεται.Το θεμα ειναι οτι κοιμαται ακανονιστες ωρες. Μπορει να κοιμηθει κανονικα το βραδυ και να ξανακοιμηθει στο ακυρο το μεσημερι χωρις ναχει κανει κατι που να τον εχει κουρασει. Γενικα αν δεν κανει κατι νυσταζει. Αυτο εχει αρχισει και δημιουργει προβλημα στη σχεση γιατι εμενα αυτο με ξενερωνει. Του το εχω πει και νευριαζει οτι ασπουμε ειμαι τρελη που του βαζω χερι στις ωρες που κοιμαται κι οτι ειναι φυσιολογικο. Δεν θελει καν να τιθεται θεμα γιαυτο.Εγω ομως νοιαζομαι και του λεω αγαπη μου μηπως πρεπει να κοιταξουμε να μιλησεις σε καποιον ειδικο ανθρωπο, μηπως να αλλαξεις τα φαρμακα σου κτλπ.Αρνειται (γιατι δεν υπαρχει οικονομικη δυνατοτητα ουτε για τα βασικα) και νιωθω ολο και πιο μονη, και κυριως γιατι ειναι ασχημο να βλεπεις εναν ανθρωπο που η ψυχη του φωναζει βοηθεια και να μη σαφηνει να τον βοηθησεις. Η ευλογη απορια μου ειναι "Τι κανω εγω τωρα;". Φτανω σε σημεια που θελω να χωρισουμε αλλα ειναι αδικο γιατι μονο αυτο ειναι το προβλημα της σχεσης, το να επισκεφτει εναν ψυχολογο εστω ασπουμε. Με πνιγει ωρες ωρες ολο αυτο και με ριχνει σημαντικα. Να τονισω πως ζουμε σχεδον 2 χρονια μαζι. Μεναμε Ελλαδα μαζι και λογω κρισης φυγαμε εξωτερικο και ζουμε πια. Αυτο ειναι και κακο γιατι δεν εχει τους φιλους του πια να βγει καπως να ξεσκασει. Ολο μαζι ειμαστε και μας κανει κακο αυτο.