ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.5.2018 | 00:16

κακη σχέση με μητερα

Είμαι 32 χρόνων . Έχω περάσει φάσεις που νοίκιαζα μόνη μου μακριά από το πατρικό και ήμουν ανεξάρτητη και φάσεις όπου εμένα στο πατρικό στο απο κάτω διαμέρισμα . Οπουδήποτε και να εμένα όσο μακριά η κοντά από τη μητέρα μου, πάντα όταν βρισκόμασταν έστω και για λίγη ώρα μετά από μέρες, πετούσε ένα υποτιμητικό σχόλιο ή έβρισκε έναν έμμεσο ή άμεσο τρόπο να με μειώσει. Όταν της το είπα μου απάντησε ότι "ίσα ίσα που εγώ σε αναβαθμίζω " . Η αλήθεια είναι ότι δεν έκανα ποτέ προσπάθεια να την πάρω με το καλό , μου έβγαινε επιθετικότητα όταν με μείωνε και θυμός. Σίγουρα η σωστή αντιμετώπιση θα ήταν να είμαι ψύχραιμη και να απαντάω στις ειρωνίες με αγάπη. Αυτό όμως δεν έχω την ικανότητα να το κάνω. Μαλλον ειμαι μικροψυχη . Όταν λαμβάνω απόρριψη και απαξιωτικά συμπεριφορά από τη μητέρα μου απαντάω με θυμό. Ειναι λάθος αλλά νιώθω την ανάγκη να αμυνθω εκείνη τη στιγμή και είναι πολύ έντονη αυτή η ανάγκη. Μετά την έκρηξη θυμού η μητερα μου, μόλις βρει την ευκαιρία παριστάνει την άρρωστη, δείχνει στον πατέρα μου η στα αδέρφια μου πχ ένα σπιρακι και λέει " τα βλέπεις αυτά, είναι από το άγχος , δεν θα με βλέπετε πολλά χρόνια ακόμη" . Πίσω από την πλάτη μου με κατηγορεί στα αδέρφια . Όσες φορές έχει έρθει όπου μενω,, μου κάνει παρατηρήσεις ακόμη και για το ρεύμα που ξοδεύω και εγώ πληρώνω, λέγοντας "πω πω τι θα πληρωσουμε πάλι". Μα της λέω, εγώ θα το πληρώσω κι όχι εσύ. Και μου απαντά πως δεν έχει σημασία . Την πρώτη φορά που ήρθε στο σπίτι που νοίκιαζα μου λέει" μπράβο σου για το βήμα αυτό που εκανες, αλλά εγώ θα το είχα κάνει νωρίτερα". της έλεγα κάποια στιγμή ότι με κουράζει να βάφομαι και να φτιάχνω τα μαλλιά μου , κάθε φορά που πρέπει να πάω κάπου και πόσο ωραία θα ήταν να μπορούσα να έβγαινα με το φυσικό σπαστό μαλλί που έχω που δυστυχώς δεν είναι και πολύ ωραίο . Και μου λέει" και πως θες να βγεις εέξω δηλαδή , σαν την Τασούλα?" . Ότι και να πω , ότι και να κάνω θα μου πετάξει την κακή κουβέντα. Όχι δεν είναι τρελή , ούτε κακία (με τους υπόλοιπους) . Απλώς ζηλεύει. Ζηλευει αφόρητα . Δεν υπάρχει τίποτα να ζηλέψει κι όμως είναι ανταγωνιστική. Τόσο ζηλεύει που δεν μπορεί να το μαζέψει .
1
 
 
 
 
σχόλια
Η μητέρα σου σου κάνει απίστευτο ψυχολογικό πόλεμο, είναι νοσηρή η κατάσταση. Καλή μου ΔΕΝ απαντάμε στις ειρωνίες με αγάπη, μαθαίνουμε να βάζουμε όρια. Πραγματικά σε συμβουλεύω να απευθυνθείς σε έναν ειδικό, να ενδυναμώσεις και να μάθεις να βάζεις όρια. Είναι ο μόνος τρόπος να βρεις την ψυχική σου ηρεμία. Εύχομαι να το κάνεις άμεσα!
Scroll to top icon